Boeken zoals ''Proeve van kleine gedigten voor kinderen'' van Hieronymus van Alphen, hielpen die de kinderen echt of was het vooral ook het gebaar?

Volgens deze website http://www.cambiumned.nl/theorie/literatuur/literatuurgeschiedenis/achttiende-eeuw/hieronymus-van-alphen/ heeft hij ervoor gezorgd dat vrijere opvattingen over de opvoeding doordrongen tot brede lagen van de bevolking, dus blijkbaar hielpen die boeken de kinderen echt, maar ik vermoed dat ze met name de ouders hielpen bij het (op een nieuwe, andere, modernere manier) opvoeden van die kinderen!

Dit is de volledige tekst van die website:

"Hiëronymus van Alphen (1746 – 1803)

Hiëronymus van Alphen is een overgangsfiguur: hij is enerzijds een verstandelijk opvoeder aan de andere kant is het persoonlijke gevoel bij hem erg belangrijk. Van Alphen is beroemd geworden door zijn bundel ‘Proeve van Kleine Gedigten voor Kinderen’. Wij vinden de gedichten nu braaf, maar in de achttiende eeuw waren ze vooruitstrevend. Op school en thuis werden kinderen streng opgevoed en gehoorzaamheid was erg belangrijk.
Door de ideeën van de verlichting kwam daar verandering in. De inhoud moest passen bij de ontwikkelingsfasen en belevingswereld van het kind en het geheel moest er aantrekkelijk uitzien voor het kind. Kinderen moesten spelenderwijs kunnen leren. Enkele titels van zijn gedichten: ’Mijn speelen is leeren, mijn leeren is speelen, En waarom zou mij dan het leeren verveelen?’ En als een kind eerlijk en oprecht is, zullen zijn ouders hem vergeven: ‘Kom Keesje lief! hou op met krijten, Zei moeder toen: ‘k Wil u dien misslag niet verwijten, Hij kreeg een zoen.’ Zo leren kinderen wat goed en kwaad is en worden ze karaktervolle mensen: het ideaal van de verlichting. Van Alphen heeft ervoor gezorgd dat vrijere opvattingen over de opvoeding doordrongen tot brede lagen van de bevolking."