kan controle eigenlijk wel goedbedoeld zijn?
Een bekend voorbeeld is 'je schoonmoeder', of een moeder die haar rol niet loslaten kan, de controlerende houding die je soms bemerkt, geeft je toch dat akelige gevoel?
Hoe kan dit dan onaangenaam voelen als het uit liefde word gedaan??
Mij is geleerd dat je als mens een ander mens niet kunt bezitten, zelfs niet als het je kind is..., je past er op, je zorgt ervoor, je waakt voor dát wat het kind nog niet bewust is....en ondanks dat ik het kind onderdompel met mijn liefde is het nog steeds niet mijn bezit. Het geval van controle is daarom géén liefde denk ik, en zo voelt het ook.
Zoals @Crea zegt, bestaat er een neutrale manier van controle, die bv gaat om praktische zaken, maar dan verbergen we het ook niet achter de noemer liefde, dat hoeft ook helemaal niet en daar zijn we open in.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.