Hallo, wat is de grootste verschil en verschillen tussen lichte vorm autisme en zware autisme?

De verschillen zijn niet zo specifiek te benoemen, behalve dat het in heftigheid of verschillen van symptomen kan variëren van persoon tot persoon. Iemand die licht autistisch is, heeft dus in mindere mate last van de symptomen, maar hoeft niet persé aan alle symptomen te lijden, waaraan iemand lijdt die zwaar autistisch is. Iemand die zeer zwaar autistisch is, kan vrijwel alle symptomen waarvan enkelen zeer heftig hebben, wat ook weer kan varieren.

Ik heb een site gevonden waarin het wel goed staat uitgelegd, ik vond hem in elk geval wel verduidelijkend. Hopelijk heb je er wat aan!

http://plazilla.com/1-belangrijke-informatie-over-autisme

http://www.gedragsproblemen.com/licht-autisme-kenmerken
http://www.autismekenmerken.net/

Er is niet echt een 'schaal' voor autisme. Vroeger werd gedacht dat kinderen en mensen die helemaal in zichzelf opgesloten waren, een zware vorm van autisme hadden. Tegenwoordig weten we dat die er een verstandelijke handicap bij hebben, naast het autisme.

Er zijn nog wel gradaties aan te geven in de mogelijkheden tot het aanleren van gepast sociaal gedrag. Als je helemaal niet snapt wat de wereld om je heen van je verwacht en je echt voelt als een alien tussen de mensen en vaak in paniek raakt, heb je het steviger te pakken dan wanneer je alleen onrustig wordt van veranderingen.

Met 'licht autisme' zou je met een beetje hulp en begeleiding helemaal mee moeten kunnen draaien in de maatschappij, met 'zwaar autisme' wordt dat een stuk lastiger.

De classificatie die vroeger aan autisme gehangen werd: PDD-NOS, Asperger en Kernautisme, wordt in de nieuwste versie van het psychiatrisch handboek (DSM-V) helemaal losgelaten. Al die subsoorten heten gewoon weer Autisme Spectrum Stoornis (ASS), met daarbij per geval dan een beschrijving van wat de kenmerken zijn.

Maar dit zijn natuurlijk bij uitstek dingen die je met je psycholoog of begeleider moet bespreken. Ik kan hier wel lekker vanuit mijn luie stoel iets algemeens zeggen, maar het gaat om jou. Jij bent een uniek mens, jij bent bijzonder!

We spreken tegenwoordig eerder over het 'autistiforme spectrum', omdat de zwart-wit visie net typisch is voor een... autistiform iemand.

Een beetje een rare start, maar als je kijkt naar de IQ-test van mijn toen hoogbegaafde zoon op http://florisvanbelle.be/iq.pdf versus die van mij op http://logocom.be/iq.pdf dan valt in de eerste op hoe groot de kloof is tussen verbaal IQ en performaal IQ, terwijl ik veel normaler ben qua afstand daarin (lager verbaal IQ en hoger performaal IQ).

Lange tijd dacht men immers dat je op beide heel hoog kon scoren, maar eigenlijk is er zelfs een wisselwerking ertussen: Mijn zoon was maniakaal (let op het woordje 'man', de hersenen van de man zijn op dat vlak afwijkend in explosieve groei door deels ook het tunnelzicht dat bij mannen hoort en een vrouwelijk genie bestaat niet om dezelfde reden), maar laat net dat nou maken dat hij zeer precies kon 'doordrammen' over bepaalde zaken, terwijl een socialer iemand geleerd heeft dat niet alleen zijn visie en zintuiglijke waarneming niet de enige waarheid is, integendeel zelfs: dat de rijkdom net ligt in het oversteken van de grens die uit je eigen waarneming ligt (al kun je daar nooit echt van loskomen).

Bovendien gaat het hier over psychologie en het woord "ziekte" bestaat niet in de psychologie (een van de eerste lessen die therapeuten met minder opleiding en voorzichtigheid dan ècht erkende psychologen en psychiaters) vergeten: Er wordt een schaal opgemaakt van normaal en erbuiten, waarbij de grens vandaag soms anders ligt dan vroeger en je nu dus autistiform kunt genoemd worden en bij de toekomstige DSM VII dan bijvoorbeeld niet meer ('afwijkend' gedrag is dus niet ècht ab-normaal maar zoals het letterlijk zegt enkel afwijkend). Wat meteen al per definitie maakt dat elk van ons persoonlijkheids afwijkeningen heeft.

En zo kun je naar het echte antwoord zoeken en wiskundig gaan vaststellen wat jij, of wat anderen, of wat het gros van psychologen in de huidige stand van zaken bedoelen met lichte afwijking (percentiel 60 tot 80 in het midden en dat erbuiten 'afwijkend') en met een zware afwijking (percentiel 80 tot 95 in het midden). In bijv. de ADHD-test van Kooij en Buitelaar betekende dit dat je een score moet halen van minstens 17 op 22 om ècht zwaar ADHD te hebben, want ik ontdekte tijdens mijn zelf gevraagde heel diepe psychologisch onderzoek met Dr. Bosma en Dr. Luc Callens dat ook overaandacht fout geregistreerd werd als onderaandacht, waarna mijn score 12 op 22 werd.