Ik denk, dat hier verschillende faktoren een rol spelen.
En dat je in elk beroep kunt groeien, of je afsluiten voor die groei, en het puur zien als een manier om je vrije tijd te kunnen bekostigen.
Het beroep dat ik 34 jaar heb uitgeoefend, heeft mij ongelooflijk ontwikkeld, maar ik heb me hier ook heel bewust wijd voor open gesteld. Ook voor kollega's, die op hun manier aan hun ontwikkeling werkten, en daardoor weer een heel nieuwe invalshoek toevoegden.
Voor mijn beroep werden we geselekteerd op inlevingsvermogen, zorgzaamheid, empathie, met als gevolg dat er veel hoog-sensitieve mensen in dat beroep werkzaam zijn, en dat beïnvloedt vast en zeker de mate, waarin je je wilt verdiepen in elkaar, en de mensen waar je verantwoordelijk voor bent, en voor zorgt.
Zegt dat iets over iemand's karakter? Meer over iemand's persoonlijkheid, denk ik. Je kunt je karakter best even op het 2e plan zetten, als het voor je beroep trekken heeft, die als niet-professioneel overkomen, als je ze wél toont.
Als je dat niet wilt of kunt, zal je je niet goed op je plaats voelen in zo'n beroep, en iets anders zoeken, omdat je dan steeds tegen konflikten aanloopt, en dat houdt een mens niet een beroepsleven-lang vol.
Als je mij doodongelukkig wilt zien, zet je mij dag in dag uit aan hetzelfde bureau, met dezelfde telefoon, hetzelfde scherm, en dezelfde kollega tegenover me, van 8 tot 5.....
Daar kan ik mezelf niet in kwijt, maar als het móét, zal ik er het beste van maken.
Niet iedereen heeft het grote geluk, qua opleiding, beroepsmogelijkheden, en domweg kánsen, het beroep uit te oefenen, wat echt bij hem/haar zou passen.