Wat komt eerst willen of kunnen?

Je kunt iets heel graag willen, maar dan hoef je het nog niet te kunnen.
'Dat kan ik niet' en 'dat wil ik niet' gaan vaak samen.

Je kunt ook dingen doen zonder het te willen.
Maar soms wil je wel, maar je kunt het niet.
Als antwoord "dat kan ik niet" is inderdaad vaak niet willen.
Dus zowel willen als kunnen , kunnen eerst komen.

Ik ben het er over eens dat willen zeker wel bij kunnen hoort.
Als jij iets graag wilt bereiken.. dus kan doen, dan moet er toch echt een wil voor zijn. Anderzijds hoef je natuurlijk niet altijd iets te willen om iets te kunnen. Sommige dingen kunnen mensen nou eenmaal, zonder dat er een wil voor is.

Dit is dus meer een persoonlijke kwestie, maar ik zeg altijd 'Als je echt iets wil.. dan kun je het ook!'!

als iets erg moeilijk is, zijn mensen snel geneigd te zeggen: dat kan ik niet.
als je daarentegen super gemotiveerd bent, dan zal je alles uit de kast halen, en zo toch je doel bereiken.
het is dus bij moeilijke dingen wel van belang dat de wil er is.

Nou het lijkt mij dat mensen best nog wel eerlijk zijn en gewoon eerlijk zeggen of ze iets niet kunnen of iets niet willen. En het is zeker ook zo dat niet alles mogelijk is. Ik bedoel ik wil graag straaljager piloot worden... maarja ik denk toch echt dat het mij niet lukken gaat.

Als iemand in een dialoog zegt: "Waar een wil is, is een weg" dan gaat het op dat moment in het gesprek meestal iets over wat hij/zij kan, en waar jij van zegt: Dat kan ik echt niet hoor.
Voorbeeld: Hij vertelt jou dat hij een moeilijke studie heeft afgerond. Jij reageert: Knap van je, dat kan ik echt niet hoor! En hij zegt: Waar een wil is, is een weg.
Dat wil dus zeggen: Als jij die moeilijke studie echt wil volgen, dan heb je alles ervoor over, en vind je een manier om dit waar te maken.
Maar misschien wil jij dit helemaal niet, misschien ben jij heel tevreden met wat je nu doet en dan zul je al die moeite er dus niet voor over hebben.

Als iemand zegt: Dat kan ik niet, dan betekent dat niet altijd automatisch dat hij het niet wil. Het betekent dat hij op dat moment niet voldoende zelfvertrouwen heeft om dit waar te maken, en misschien hulp van buitenaf nodig heeft. (waar een wil is, is een weg betekent namelijk niet dat je het allemaal ALLEEN moet doen).
Het kan natuurlijk wel betekenen dat hij het niet wil. Als je dan weer naar bovenstaand voorbeeld kijkt, waarbij er gezegd wordt: Knap van je, dat kan ik echt niet! Dan wordt er in dit geval misschien bedoeld: Ik kan (wil) geen moeilijke studie doen, of al die moeite er niet voor doen, maar vindt het goed dat jij dat wel doet.

Overigens is het niet zo dat het: Waar een wil is, is een weg altijd opgaat. Iemand die mank loopt zal de marathon van New York niet kunnen rennen, hoe graag hij dat ook wil. Dat is een heel klinisch voorbeeld, maar er zijn meerdere dingen die niet voor iedereen mogelijk zijn.

De wil is het begin van alles; zonder wil kan je zelfs niet (zelfstandig) blijven leven.
Je kunt wel tegen je zin iets leren omdat er sancties zijn als je het niet doet, maar dan is dat wat je leert ondergeschikt aan een groter belang.
Ik kan dat niet wil inderdaad vaak zeggen dat iemand er geen zin in heeft, maar tegelijk kan er sprake zijn van echt niet kunnen om de simpele reden dat je niet overal energie in kunt steken en op een gegeven moment gedwongen bent prioriteiten te stellen (het is niet redelijk van iemand te verwachten dat hij 100 talen leert spreken).
De wil gaat overal aan vooraf, maar ook de wil moet op een gegeven moment roeien met de riemen die ter beschikking staan, zelfs al kan de wil soms voor betere riemen zorgen, het houdt ergens op.

willen is kunnen en mijn moeder zei altijd
en: waar een wil is, is een weg.
het is bij mij zo dat ik wel wil
en vaak niet kan wat ik wil
dat ligt dan aan de lichamelijke, fysieke gesteldheid
net als tegen een dove zeggen: luister
of tegen een blinde: zie
het ligt er aan in welke omstandigheden
je wilt, je kunt

Een mens kan heel veel, meer dan hij/zij zelf denkt, maar wanneer de wil ontbreekt kan hij/ zij niets! Mijn moeder zei vaak;"Kan ik niet ligt op het kerkhof" en daarin had ze natuurlijk gelijk. 'Kan ik niet, wordt eerder gezegd wanneer je geen zin hebt,want dan ben je er vanaf en het klinkt niet zo onwillig.

Onwil is nl. altijd negatiever dan onkunde, want onwil kan je veranderen, daar kan je zelf wat aan doen.
Onkunde is een tekortkoming en daar kan je niets aan veranderen zonder eerst lessen te nemen.

We kunnen echt zo veel, als we het maar willen. Daartoe moet je echter op de eerste plaats de wilskracht en dan ook nog discipline hebben en dit ontbreekt bij heel veel mensen. We zijn altijd geneigd de weg van de minste weerstand te kiezen dus...Om iets te kunnen in de vorm van beheersen, moet je nl. leren om het te doen en een leerproces kost niet alleen moeite maar vooral tijd en die gunnen we ons niet of denken er geen tijd voor te hebben.
Bij voorbaat wordt dan al gezegd;" Oh, dat kan ik niet hoor". Misschien kan je het op dat moment echt niet omdat je het nooit geprobeerd hebt of nooit geleerd hebt, maar kunnen doe je het vaak wel als je maar de wil hebt om er voor te gaan.

De wil komt dus voor het kunnen, omdat je het vaak wel kan, maar niet wilt of denkt dat je dat nooit zult kunnen.
Dit omdat je het niet eens wilt proberen omdat je de mentale hindernis te hoog vindt.