Wanneer heb je voor het laatst gehuild en waarom?

Net nog toen er weer een vraag gewist werd...

Ik heb een hele hoge drempel, laatst overleed mijn zus, zomaar plotseling, aneurysma, is slagaderlijke bloeding in de hersenen, ineens dood... Maar ik heb dan intense pijn, maar huilen gebeurt niet... Ik verwerk dat anders denk ik...
Maar ik sta ook elke dag stil bij mijn eigen dood, ik ben er helemaal klaar voor om vandaag te sterven... Dus als het gebeuren moet, ik ben er klaar voor op dit moment...

Dus ik huil niet snel, bijna nooit...

Toen ik vanmiddag het boek 'De schaduw van de wind' van Carlos Ruiz Zafón aan het lezen was. Echt een geweldig boek over de zoektocht van een jongen in Barcelona ten tijde van het Franco regime.

Uurtje geleden nog, iemand had gereageerd op vraag hier op GV; waar krijg je kippevel van? Hij had url van filmpje op youtube togevoed, 5 minuutjes Johan Cruyff in slow motion...mooi, mooi, mooi. En 5 minuten geleden weer gelachen om je ouwe avatar :-)

Nog geen 3 weken geleden. Omdat ik er door oververmoeidheid even doorheen zat en mijn emoties geen plek kon geven.

Toegevoegd op 21-05-2009 22:26:38
Concreter mijn zoon was te vroeg geboren en de complicaties die er op volgden deden me emotioneel de das om. Inmiddels is de situatie totaal anders en ben ik perfectly happy. En aardig wat tijd tussen de bedrijven door om hier rond te hangen ;-)

Het laatst dat ik huilde was vorige week toen ik met open helm reed op de brommer...

Maar even serieus...
Laatst had ik een vriendin, waar ik al een hele tijd op was, gevraagd of zij wat in mij zag. Ik kreeg als antwoord: ,,Ik zie je meer als vriend." Geen leuk antwoord...

Ik was dronken, en echt kapot. Ik voelde me zo gigantisch kut en m'n ogen werden glazig, maar huilen deed/kon ik niet.

Ik werd er gek van die avond, je begint niet alleen te denken of zij gewoon iemand anders leuk vind. Maar je begint ook aan jezelf te twijfelen; ben ik lelijk, heb ik te veel puisten, is het m'n kleding, is het mijn manier van doen?

Hoe graag ik het ook wou, ik kon het niet...

Op 6 november 1998 om +- 01:30u.

Dat was namelijk op onze trouwerij. Ik wist al een tijdje dat mijn vader, vanwege een slopende ziekte, niet lang meer te leven had. Om er zeker van te zijn dat mijn vader de trouwerij nog kon mee maken zijn we een paar maanden eerder voor hem getrouwd.

Bij het einde van het feest werd het nummer van Rene Froger gespeeld met "this is the moment" ... en ja dan komt alles opeens weer boven.

Paar weken geleden toen de cavia van mijn dochtertje overleed.
Niet voor die cavia maar voor haar, omdat ze er zo veel verdriet van had.

ik heb in april een begravenis gehad, en toen was het voor het eerst in 4 jaar dat ik huilde, ik kan het niet, ik was ook echt verrast op die begravenis.

1 Week geleden, ik zat een paar foto's door te kijken, zag opeens een foto van mij en me vader. Toen moest ik huilen..Ik had altijd een betere band met hem dan met me moeder, we waren close. Tot hij in 2006 het contact met mij verbrak, niet alleen dat...hij sloeg me in elkaar...de politie bracht mij naar mijn ouderlijke huis. Ik heb mijn vader nooit wat misdaan, hij deed dit om mijn moeder terug te pakken. Mijn ouders maken al 20 jaar ruzie en net paar dagen voor dit incident had mijn moeder definitief het contact verbroken met hem...