Hoe komt het dat de een moeite heeft met dingen 'moeten' doen, terwijl de ander daar geen moeite mee heeft?

Omdat het ene mens het andere niet is. Iedereen zit anders in elkaar, voelt en beleeft dingen anders en denkt anders.

De een heeft moeite met schoonmaken, en de ander niet, omdat die persoon anders in elkaar zit.

Op zich krijgen mensen geen burn-out van dingen moeten doen,maar de mensen die tegen een burn-out aanzitten of er in,kunnen weinig tot geen ballast meer verdragen.

Als je iets moet doen, terwijl je er totaal geen zin in hebt, doe je het met tegenzin. Inwendig protesteer je hevig, maar je zet je eroverheen, omdat het moet! Als je maar vaak genoeg iets met tegenzin doet, stapelt zich al die ergernis op, elke keer weer, tot de bekende laatste druppel en dan kan je niet meer. Burn out, opgebrand. Al die ergernis heeft zoveel negatieve energie gekost! Je weet elke keer dat je hetzelfde morgen weer moet doen en je hebt er geen voldoening van. vooral als er niets positiefs overblijft. Mensen die op de toekomst gericht zijn, zullen dus hier meer moeite mee hebben, omdat ze weten dat ditzelfde zich elke dag weer zal herhalen. Ze hebben er dus elke dag een hekel aan en krijgen/hebben dus enorme weerzin.
Mensen die meer met de dag leven, die doen de dingen die ze liever niet doen ook wel met tegenzin, ook omdat het moet, maar hebben nadien voldoening dat ze het toch maar geflikt hebben ook al hadden ze geen zin. Even door de zure appel heen bijten, zeg maar. Doordat de aanvankelijke negatieve energie wordt omgezet in een positief gevoel, zullen ze niet zo snel opgebrand raken. Ze compenseren nl. Ze hebben een goed gevoel dat ze het nare deel van de dag achter de rug hebben en gaan nu met een bevrijd gevoel de rest van de dag beleven. Morgen zien we dan wel weer, is hun instelling.

Natuurlijk is dat mede afhankelijk van je aard en je voorbeelden in je jeugd. Daarnaast missen mensen met bv chr. depressies een substantiele stof in hun hersens. Die kan aangevuld worden met medicatie maar dat is geen garantie dat de juiste stof wordt aangevuld of dat je geen depressie meer kunt krijgen

Op het moment dat je beseft dat een handeling nodig is en het maakt dan niet uit hoe prettig deze handeling is, besef je ook dat er geen moeten bestaat. Niets moet, maar heel veel dingen zijn nu eenmaal nodig.

Het ene "moeten" is het andere niet.

Ik "moet" heel weinig meer.
Dingen als afwassen en schoonmaken, die moeten toch niet?
Vriendelijk en aardig zijn is ook geen moeten.
Als je er achter komt dat het wat oplevert, waardoor je je zelf ook goed gaat voelen, dan voel je de dingen niet meer als moeten.

Misschien moet ik straks als in een ww uitkering wil,
wel "verplicht" gaan solliciteren.
Maar dat moet ik niet! Dat is een keuze om een uitkering te krijgen.

Het geheim ligt dus voor iedereen anders.
Vraag je bij alles wat zogenaamd "moet" maar eens serieus af of het echt wel moet en waarom dan.
En of je geen andere keuzes kan maken.
Dan blijft er wel wat over wat echt moet.
Dat accepteer je dan en je gaat er achter staan.