In een film met liefde, snelle auto's etc. kan ik mij verplaatsen en een voorstelling maken van hoe geweldig dit in het echte leven "ook" zou zijn.
Geweld is totaal anders, in een film kan ik er van genieten, maar in het echte leven keur ik dit af.
Dit is toch tegenstrijdig? Komt het door onze samenleving, of/en is geweld een taboe? Zijn er andere redenen waarom die gevoelens in die 2 "werelden" (echt/niet echt) verschillen?
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?