Waarom willen mensen altijd alles beter, mooier en nieuwer?

Dat vindt de commercie prachtig en daar spelen ze handig op in.Omdat veel mensen jaloers zijn op een ander, dus moet het duurder, groter en mooier en zeker het allernieuwste.
Puur om te bluffen.

Omdat we niet meer tevreden en dankbaar zijn voor wat we allemaal al hebben.

Kan ook omdat de buren toevallig weer iets nieuws hebben gekocht ;-)

Sommige mensen hebben dat misschien, maar zeker niet iedereen, hoor.
Veel mensen in mijn directe omgeving hebben minimale 'beter, mooier, nieuwer'-wensen :
een auto die altijd aanslaat en rijdt, al 12 jaar lang, een mobieltje waar je mee kan bellen en smsén (en meer hoeft een mobiele telefoon niet te doen, uiteindelijk), muziek die ze al jaren mooi vinden, en nog steeds mooi zullen vinden als ze in de schommelstoel zitten....

Vaak hebben we lang gespaard om iets te kunnen kopen, zoals een echt goede fotocamera. Die ruil ik dus écht niet in - ik snap hem net een beetje, en kan er al mijn creativiteit in kwijt. En dit nog alleen, omdat er nauwelijks meer filmpjes te krijgen zijn, en de fotowinkel in ons dorp nog maar 1 middag per week filmpjes ontwikkeld, tendens : ophoudend, anders was ik nog járen doorgegaan met m'n Canon Eos 500 met alle bijbehorende lenzen....

Als iets goed is, kan je er toch tevreden mee zijn?
Waarom zou je het gaan vervangen, als het nog goed werkt?
Of nog goed past?

Er zijn véél belangrijkere dingen in het leven, dan wat je 'hebt'.....meenemen kan je het toch niet, en al die 'hebsels' maken je te zwaar om te vliegen...

Ik kan mijn spulletjes, die ik echt heel graag bij me heb, nog steeds makkelijk in een rugzak kwijt.
Want in mijn hart ben ik een zigeuner, die graag licht reist.

Ben het niet eens met je stelling , dat mensen altijd alles beter , mooier en nieuwer willen hebben.
Dit telt voor lang niet iedereen en is zeker niet iets wat een mens van 'nature' heeft.

Er zal altijd gezocht worden naar nieuwere, betere apparatuur, maar dat is niet zozeer omdat er vraag naar is, die vraag creëert de industrie zelf wel.
En mensen zijn zo 'dom' om zich te laten aanpraten dat ze niet meer zonder kunnen.

Op een gegeven moment kom je er wel achter dat er belangrijkere dingen zijn, dan het hebben van het nieuwste model telefoon en zal je je niet meer laten beïnvloeden door de reclame, die je toch echt wil laten geloven dat het een onmisbaar toestel is.

Dat is lang niet altijd zo. Je moet ook met een nieuwer geavanceerder apparaat om kunnen gaan. Voor veel menzen zijn al die nieuwe toeters en bellen veel te moeilijk. Pas geleden las ik bv ergens dat het gros van de mensen niet weet hoe ze de vele mogelijkheden van hun mobieltje moeten benutten. Ze kunnen bellen en opnemen, een sms sturen en lezen en een lijst met telefoonnummers aanleggen. Daar houdt het dan mee op. Jammer dat ik de bron niet meer kan achterhalen. En mijn eigen moeder wilde op een gegeven moment een oven buiten die die ze in haar fornuis had dus kocht ze er een. Vervolgens gebruikte ze die nooit; te moeilijk. Ik legde haar de werking steeds weer uit maar het kwam niet over. Ze zei dat ze er te oud voor was geworden om het gebruik nog te leren.

Anders liep je nu nog in een berenvel en een knots in je hand.

Het verschilt per persoon. Ik loop net zo lang met een telefoon rond totdat die kapot is, en sommige mensen willen per se elk jaar een nieuwe gsm.

Het is vaak dat mensen zien dat de buurman/buurvrouw, hun idool etc. de nieuwste gadget heeft, en dan willen ze het ook kopen.

Er zijn ook mensen die juist graag aan het oude vertrouwde vasthouden. Ik heb een zwager die nog steeds met een typemachine en carbonpapier werkt ..
Dat velen wel steeds vernieuwen komt enerzijds door de technologische ontwikkelingen ( reclames die je wijsmaken dat het nieuwe product of systeem onmisbaar voor je is) maar ook door het verschijnsel, dat mensen snel op een nieuwtje zijn uitgekeken en dan weer op zoek gaan naar een nieuwe uitdaging.
Tenslotte is er nog het status aspect. " Ik heb de nieuwste huppeldepup, dus kijk eens hoe ik meetel en hoeveel geld ik tot mijn beschikking heb.." Dit begint meestal al op de kleuterschool en als ouders er niet in slagen dit bij hun kinderen te reguleren en kanaliseren ( sommige dingen zijn inderdaad heel fijn en belangrijk om te hebben; als je graag iets wilt hebben, doe er dan iets voor om het bij elkaar te verdienen zodat je de waarde ervan ook ervaart en er zuinig op zult zijn enzovoort. En sommige dingen heb je beslist niet nodig : ontraden) is de kans groot dat die koorts van alles het nieuwste, duurste, mooiste, beste, meest uitgebreide in bezit willen hebben, levenslang aanwezig blijft.

Men wil vooruit gaan. Het is een verkapte methode om de 'tijd' te laten verlopen.
Men wil niet stil blijven staan, want dan komt men dichter bij hun verleden. En die verleden kan heel eng zijn. Daarom 'vlucht' men vaak vooruit.

Omdat men niet achteruit wil of kan gaan, zoekt men daar de methoden om het beste vooruit te kunnen gaan.
Hoewel materialisme een oud gegeven is, is het tegenwoordig ook een doodlopende weg. Niet iedereen zal het met mee eens zijn op dit vlak.

Ik begrijp waarom je de vraag in eerste instantie stelde.
Als je zo'n vraag al stelt ben je je immers bewust van het hele feit.
Maar ik denk dat het komt omdat we te weinig van onszelf houden en op deze manier bevestiging zoeken.
We hebben het ook allemaal niet nodig. Het enige wat we echt nodig hebben is een volle maag, geen warmte of kou, een dak boven ons hoofd en het gevoel dat we de moeite waard zijn.
Aan de eerste voorwaarden is niet zo moeilijk te voldoen, tenminste niet hier in het Westen.
En het gevoel de moeite waard zijn moet je bij jezelf gaan zoeken, als ik niet van mezelf kan houden kan ik het ook niet van een ander, en een ander niet van mij.
Jammer genoeg ben ik pas sinds kort tot dit bewustzijn gekomen en het valt nu niet mee om al de luxe ook als luxe te gaan zien, alsof ik het moeilijk vind om het beeld dat ik over mezelf heb opgeroepen los te laten, maar het gaat me steeds beter af.
Ik waardeer nu veel meer wat ik al bezit en ben me bewust van het feit dat ik in luxe leef, terwijl ik tot voor kort ook alleen maar meer en "beter" wilde.
Dus je zou kunnen zeggen dat ik de weg naar mezelf aan het vinden ben.
En als ik bepaalde artikelen op goede vraag lees ben ik gelukkig ook niet de enige.
Maar ja aan de andere kant twijfel ik dan weer of het niet de bevestiging is die ik zoek.