De dingen die jij opnoemt, zie ik puur als de 'verpakking'. En als twee mensen iets 'echts' gevonden hebben in elkaar, zie je ook vaak, dat twee erg verschillende 'verpakkingen' zich aan elkaar gaan aanpassen, en dat de scherpste konstrasten weggelaten gaan worden.
Dingen als : één van de twee zich geen houding weet te geven, geen normaal gesprek kan voeren, totaal geen tafelmanieren heeft, of een totaal ander pakket van waarden en normen heeft, dan denk ik wel eens, dat dit een 'stel' is omdat één van de twee zich afzet tegen iets wat tijdens de opvoeding 'de strot ingeduwd is', en ik zie dit eigenlijk het meeste bij heel jonge stellen.
(Ik moet dan altijd denken aan dat liedje : Ben ik te min, van Armand)
Maar boven alles vind ik, dat in elk mens iets unieks zit, en als een stel 'thuisgekomen' is bij elkaar, dan is jouw bril van kijken of het in jouw ogen bij elkaar 'past' waarschijnlijk verkeerd afgesteld.