Waarom kijkt men na het vallen bijna altijd eerst om zich heen of niemand het gezien heeft?

om te zien of het niemand heeft gezien

Toegevoegd na 50 seconden:
uit schaamte

omdat je je schaamt. en je wil zo snel mogenlijk weer verder fietsen omdat ze je anders zien liggen.

ik had het vroeger ook een keer ik gleed uit en het deed heel veel pijn kwam er net een vrouw aanrennen. ze zei gaat et. ik zei ja hoor en fietste snel maar weer weg.
hihi. was net in een vrij drukke straat

Toegevoegd na 20 minuten:
bovendien is het ook vaak zo dat als mensen het wel zien dat ze eerst een hele tijd staan lachen voordat er eens iemand denkt laat ik eens gaan helpen. daar zit je ook niet op te wachten

ik heb een paar maanden terug een gemene val gemaakt, waarbij ik m'n ribben zwaar heb gekneusd.
eigenlijk was ik het liefst even op straat blijven zitten om te bekomen, maar idd, je kijkt of niemand het gezien heeft, en je krabbelt snel weer op.
het was gelukkig vlak bij huis, want m'n broek was kapot, en ik had zin om even flink te huilen.
ik denk dat je gewoon niet uit de toon wil vallen, op straat liggen dweilen is niet de norm, en op straat zitten en een potje janken al helemaal niet.
bovendien, stel er komt iemand op je af in zo'n kwetsbare positie, wat heeft die in de zin?
waarschijnlijk niets dan je te helpen, maar je voelt je daar gewoon te kwetsbaar voor.

Een oorzaak hiervoor zou kunnen zijn dat die mensen een gebrek aan zelfverzekerdheid en eigenwaarde hebben en
daardoor gevoeliger zijn voor wat anderen over hen denken.

Daar komt dan ook nog eens bij dat we hier in Nederland (helaas) ontzettend goed zijn in onbeschoft leedvermaak in plaats van behulpzaamheid.

Mensen die zich schamen voor het feit dat ze vallen zouden misschien beter eens een assertiviteitscursusje kunnen volgen.

Je durft pas te laten zien dat je pijn hebt als je niet uitgelachen wordt... Als je uitgelachen wordt doordat iemand je gezien heeft toen je viel, dan moet je wachten met te laten zien dat je pijn hebt tot je veilig bent...

Zo zag ik ooit een meisje vallen en ze rende gewoon naar huis zonder emotie en toen ze bij de voordeur was en die zwaaide open toen begon het me toch te huilen, dat is typisch voor een kind dat zich niet vrij voelt om haar/zijn emoties te tonen in het openbaar...

Men schaamt zich niet, maar zoals ik al zei, het in niet veilig genoeg om je pijn te laten zien als je uitgelachen wordt...

Als je iets overkomt, b.v. je valt, dan ben je kwetsbaar. Een ander mag dit niet zien en dus kijk je om je heen. Dit is een oerinstinct en je vind het ook terug in de dierenwereld. Een gewond dier is n.l. echt kwetsbaar en moet dus extra op zijn hoede zijn.

Het is ook heel verstandig dat je om je heen kijkt, want er kan ook ander verkeer aankomen dat over je heen zou kunnen rijdt en dan zit je echt in de problemen. Dus blijf om je heen kijken, niets fouts mee.

En oerinstinct inderdaad.Want als je laat zien dat je pijn hebt en gewond bent wordt je een prooi in spé.Je loopt dus zo snel mogelijk weg, zodat ze je bloed en je angst niet kunnen ruiken, en pas wanneer je op een plek bent waar je je helemaal veilig waant ga je schade bekijken en je wonden likken.

Omdat een normale reactie bij mensen is om te gaan lachen als ze iemand zien vallen en niemand wordt graag uitgelachen. Dus kijken ze snel of niemand het ziet en ze uitlacht. Schaamte dus.

Omdat je dan kwetsbaar bent op zo'n moment.
Mensen schamen zich er dan voor of denken dat ze uitgelachen worden.