Bij bejaarde mensen op bezoek gaan is geen baan en je gaat ook de vergrijzing niet tegen.
Wat jij beschrijft is wat ik elke week doe. Het heet vrijwilligerswerk en in mijn geval schenk ik daar een kopje koffie bij met een koekje en praat ik met mensen van ver in de tachtig tot dik in de negentig. De ene is (bijna) doof en de andere is dementerend, de derde zit in een rolstol en de vierde in een scootmobiel, ter illustratie. Net als jongere mensen zijn bejaarden er in allerlei variaties. "Mijn oudste bejaarde" is een tijdje geleden overleden, zij was 102 jaar.
Zolang jij bedoelt wat je in je toelichting omschrijft als : "Gewoon op visite gaan en een praatje maken bij eenzame oude mensen, zodat ze weer een beetje opleven." , dan praten we echt niet over een baan, maar veeleer over een 'vriendelijke buur'.
Wat wel bestond, dat is een BAC: de "Buurt Activerings Coach", echter deze functie heeft begin 2011 het leven gelaten door bezuinigingen en was bovendien niet voor bejaarde buurtbewoners, maar voor in eerste instantie alleen thuis zittende werkelozen, die geactiveerd moesten worden om vrijwilligerswerk te gaan doen voor bejaarden bijvoorbeeld : de cirkel was weer rond!
De BAC was een betaalde baan die weggesaneerd is. De invulling van die baan was niet te vergelijken met eerder door anderen genoemde banen als "welzijnswerkers" of "sociaal (=maatschappelijk) werker" of "gezelschapsdame of -heer".
Antwoord
Dit werk "even op visite gaan en een praatje maken" bestaat niet in een reguliere, betaalde, baan. Wel kun je dit als vrijwilliger gaan doen, er is zeer veel vraag naar.