Waarom kijken mensen weg als iemand ze in de ogen kijkt?

knap antwoord zonder psychologische achtergrond!;

Toen onze a.s schoonzoon kennis maakte met ons keken we hem best wel lang aan,en we hadden direct een goed gevoel over hem en hij over ons.Dus staren naar iemand kan ook positief werken.

@brand: Bevestigt dit niet de theorie van Amadea?
(zin 2)

Starende ogen zijn verliefd!!!

De dingen die jij op noemt vind ik niet negatief. Daarbij is zelfvertrouwen een breder begrip en heeft niks te maken met wegkijken als je ongewenst intiem word benaderd met oogcontact. Het is een natuurlijke, menselijke en hoogst waarschinlijk vaak ook verstandige reactie weg te kijken als je word angestaard. (denk eens aan een jonge mooi meisje dat word aangestaard door iemand die er iet svan wil? als zij terug gaat kijken denkt degene dat ze geintreseerd is) Je ziet het in het dieren rijk ook.

Indien dat meisje vastberaden in de ogen van eender wie kijkt dan is daar niks gevaarlijks aan. Het is de kracht of net de afwezigheid van een krachtige eigenwil die bepalend is voor wat de ander uit die blik opmaakt. Bovendien hebben we allemaal verbaal of non-verbaal spraakvermogen meegekregen om aan te geven dat we niet wensen in te gaan op eender welke vorm van avances. We moeten het allemaal niet meer opblazen dan nodig, het is zonder al die poespas al moeilijk genoeg om optimaal met elkaar te communiceren. Als we onze kinderen leren om op een beleefde en liefdevol doch kordate manier verbaal en non-verbaal voor zichzelf op te komen dan geven we ze de beste bescherming mee die een mens zichzelf kan bieden.
Als we onze kinderen opvoeden met de angst waar we zelf geen blijf mee weten dan maken we onbewust en ongewild wandelende slachtoffer-magneten van hen. Angst trekt nu eenmaal angst én een zekere vorm van agressie aan, zowel bij mensen als bij dieren. Het is dus in eenieders belang om de eigen angst in toom te houden en ervan uit durven te gaan dat liefdevol zelfvertrouwen en het vermogen om te vertrouwen in de aanwezigheid van goedheid in anderen, ons de grootste immuniteit bezorgt die we ons maar kunnen inbeelden.
Wie zich laten leiden door op hol geslagen emoties die maakt dus van zichzelf een wandelende schietschijf voor al het ongewenste. Dat is wat de zogenaamde chemie of de onzichtbare communicatie tussen mensen betreft. We vertrouwen te weinig op onze onzichtbare communicatie kanalen en laten ons misleiden door hetgeen we menen te zien in de ogen of de lichaamstaal van anderen. Dus, als je zelf kordaat en toch liefdevol tegenover anderen in het leven staat dan ben je ook in staat om daarvan een behoorlijke portie aan je kinderen mee te geven. Ben je zelf een angsthaas en leef je fel vooringenomen naar anderen toe dan geef je ook dat automatisch mee aan je kinderen. Ik heb het zelf aan den lijve ondervonden wat het verschil is tussen beide gedragspatronen en het klopt als een bus dat ik enkel ongewenste reacties uitlok als ik oordelend denk en praat over anderen. Anderen zijn dus enkel maar de weerspiegeling van ons eigen innerlijk geweten, niet meer en niet minder. Iedereen komt hier op eigen wijze achter. En zelfs als je beseft dat de basis-natuurwet zo simpel en rechtvaardig in elkaar zit dan nog is het inspanningen geblazen om niet in oude oordelende gedachten of woorden te hervallen. Liefs en Succes ermee!