Zien we onszelf vaak door een "te"rooskleurige bril?

Mijn bril zit tussen roze en neutraal in ;)

Ik heb de afgelopen 3,5 jaar héél veel aan zelfreflectie moeten doen tijdens zowel mijn studie als onderwijs assistent (je moest jezelf ECHT leren kennen. zowel positieve als negatieve kanten), als bij mijn studie Pedagogische en psychologische studies die ik nu volg. Daar komt ook weer veel reflectie bij kijken.
Ik weet waar ik goed in ben, waar ik minder goed in ben (dus waar ik aan moet werken) en waar ik slecht in ben. Ik weet mijn negatieve en postieve punten, ik weet hoe ik communiceer met anderen en wat dat met een ander doet.

Zo zie je maar, dat als je heel bewust bezig bent met zelfreflectie je heel veel leert over jezelf.

Maar om je vraag te beantwoorden: Sommigen leren al vroeg aan zelfreflectie te doen. Bijvoorbeeld omdat ze worden gepest. Dan ga je na verloop van tijd denken: Waarom ben ik anders dan hun? Wat doe ik anders waardoor ze mij pesten? Hoe zit ik dan in elkaar en waarin verschil ik dan met hun. Zo krijg je inzicht in jezelf.
Leer je het niet op die manier , dan wel via een studie waarbij je aan zelfreflectie moet werken.

Mensen die hun hele leven het mee hebben gehad, gezellig gezin, leuke vrienden, nooit gepest en dan ineens op de studie zelfreflectie moeten doen, vinden het moeilijker. Dat heb ik echt gezien en geleerd op mijn vorige studie. En, daar is ook niks mis mee, maar ik vind wel dat ieder mens aan een stukje zelfreflectie zou moeten doen.

Want op die manier leren mensen hoe ze zich gedragen en wat dat met een ander doet.
---------------------------

Dan als laatste: Wat zie ik als iemand mij de spiegel voor houdt:
Acceptatie. Ik heb nu geaccepteerd wie ik ben en hoe ik mij gedraag.

"Ik ben ik" zullen we maar zeggen! ;)