Kan je spreken van kindermishandeling? (zie toelichting)

Dat is geen kindermishandeling, een kind van 12 kan makkelijk zijn eigen brood klaar maken. Als hij/zij dat dan niet doet is het zijn eigen schuld want het brood was er wel. Het is pas kindermishandeling als het kind geen brood mag eten.

De ouders bedoelen gewoon dat het kind zijn boterhammen zelf smeert. Een kind van twaalf kan dat gemakkelijk doen. Toegevoegd na 1 minuut: Het is dus geen kindermishandeling, hooguit miscommunicatie.

Tenzij redelijkerwijs niet van het kind verwacht kan worden dat het z'n eigen brood smeert (gehandicapt?) Of de consequenties van zijn eigen daden kan overzien (geestelijk gehandicapt, autistisch?) Is hier geen sprake van kindermishandeling. Ouders moeten het kind natuurlijk wel stimuleren om toch brood mee te nemen, maar een kind van 12 kan dit al heel goed zelf regelen. En jij kunt natuurlijk ook zeggen:' Hee sloeber, ben je weer vergeten om brood te smeren? Morgen wel doen, he?'

Nee, waarschijnlijk hebben vast vaak genoeg gezegt dat hij zijn eigen brood moet smeren, dit keer waren ze het zat om zijn brood te smeren, en zeiden ze iets van 'als je je brood zelf niet smeert heb je pech ik doe het niet meer' zo ging het bij mij toen ook rond die leeftijd. Dus dat is heel normaal Toegevoegd na 1 minuut: Of heeft dat kind nog meer signalen van mishandeling/verwaarlozing?

Hij had wellicht gewoon geen zin om boterhammen te smeren. Als er eten in huis is, en hij neemt het niet mee naar school, kan je moeilijk van kindermishandeling spreken. Dat is helemaal iets anders.

Ik heb een zoon van 13 en die is verantwoordelijk voor het meenemen en smeren van zijn eigen brood. Ik heb het in huis en ik herinneren hem er ook aan om het te smeren en mee te nemen. Maar als hij dan vergeet, tja, in mijn opvoeding speelt ook een beetje verantwoordelijkheid nemen voor je eigen daden mee. En honger zullen ze niet zo snel lijden als ze een lunch missen. Als je wilt zien of een kind verwaarloost word moet je kijken naar de kleding, het haar etc, de huid (blauwe plekken) Maar een kind van 12 kan wel de verantwoordelijkheid nemen om eigen brood te smeren en mee te nemen. Dus nee, met jouw informatie is het geen kindermishandeling.

natuurlijk is dat geen kindermishandeling ,een kind van 12 zou oud en wijs genoeg moeten en kunnen zijn om zelf ervoor te zorgen dat hij of zij zelf voor zijn eten zorgt ,het is een manco om te denken dat ze op die leeftijd niet in staat zijn om zelf eraan te denken dat ze nog eten moeten ,daarbij is het ook nog zo dat legio kinderen die wel brood meekrijgen het later weggooien en een snack kopen ,ook van een dagje niet eten overdag op school krijg je niets ,in de derde wereld krijgen kinderen ook niet elke dag te eten

Als het een geestelijk normaal ontwikkeld kind is die verder goed verzorgd is en niet elke avond een paar Euro voor de mac D vindt, dan is er waarschijnlijk niets aan de hand. Betreft het een mager kind, die geen zorg krijgt en aan zijn lot wordt overgelaten (zgn. sleutelkinderen) dan kan er beslist WEL sprake zijn van verwaarlozing en dat staat gelijk aan mishandeling. Is de kleding schoon en in goede staat, is het kind gezond , heeft het geen slaapgebrek en reageert hij verder normaal dan zou ik me geen zorgen maken, verwaarloosde kinderen vertonen ook andere tekenen. Soms is er zelfs een overdreven verantwoordingsgevoel aanwezig, de oudste moet dan voor de jongere kinderen zorgen terwijl in dat geval de ouders erg druk zijn met hun baan en carriere. Het herkennen van kindermishandeling en - verwaarlozing is vaak aan minder duidelijke signalen af te leiden. Ik zou met dit kind eens in gesprek gaan. Het feit DAT een kind het vertikt eten klaar te maken en met een lege maag op school komt is reden genoeg om daar verandering in aan te (willen) brengen. Zonder ontbijt komen kinderen bij ons de deur niet uit. Dat zouden misschien meer mensen moeten hanteren. Als pleegouders hebben we al te maken met kwetsbare kinderen die veel gemist hebben, het aanleren van zelfzorg is heel belangrijk, net als het NIET accepteren van zelfverwaarlozing.