Hoe helpen wij een hele fijne kennis met het volgende ontstane probleem ?( Ik noem haar in deze vraag C. van Carla )

Ten 1e: top antwoord hier boven mij.
Wat je ook nog kan proberen is dat C. met haar kinderen en vriend gaan praten. Misschien kan ze het uitleggen aan de kinderen.
Sterkte

Moeilijk voor je vriendin, de buiten wereld gaat bepalen of ze weer geluk en liefde mag vinden.

Praten met haar kinderen is toch het enige wat ze kan doen.

Niemand zal haar overleden man en de vader van de kinderen kunnen vervangen, niemand kan en zal die plaats innemen en de liefde voor hem zal er altijd blijven. Maar dit sluit een nieuwe liefde voor jullie vriendin niet uit.

Ik hoop echt dat ze dit kan duidelijk maken aan haar kinderen, want na zo'n heftige periode is het natuurlijk geweldig dat het leven weer zonnig wordt voor haar, dat ze weer kan genieten en liefhebben.
Is dit voor de kinderen niet aanvaardbaar, zou ik, als ik jou vriendin was voor mezelf kiezen.
Het is háár leven en háár keuze, daar hebben haar kinderen geen zeggenschap over.

Fijn dat jullie achter haar staan en niet veroordelen zoals haar kinderen, dit zal ze nodig hebben en het is ook het belangrijkste wat jullie kunnen doen, haar steunen.

In feite is dit chantage die de kinderen op haar plegen. Is het geluk van hun moeder dan niet belangrijk?
Kinderen zijn nu eenmaal egoïstisch en zij hebben geen idee van het alleen zijn van hun moeder. het gemis aan gezelschap, alleen eten, alleen weggaan, alleen thuiskomen enz. Alleen de keren dat zij haar eens opzoeken, heeft ze haar gezin om zich heen.
Ze zou dit eens moeten proberen duidelijk te maken tegenover haar kinderen. Begrip kweken bij hen is mijn advies. Ze zou haar kinderen eens na zo'n gesprek kunnen uitnodigen om eens met hem samen een keer uit eten te gaan. Dat ze hem eens leren kennen. Uiteraard moet ze dan wel gepaste afstand tot hem in betracht nemen, geen knuffels enzo en niet direct hand in hand lopen. Dit kan in het begin bedreigend en te confronterend overkomen.
Ze moet proberen een balans te vinden tussen de aandacht die ze hem geeft en haar kinderen.
Ze moet de kinderen zeker zeggen dat de nieuwe partner
geen invloed heeft op haar relatie met hen. Tussen haar en haar kinderen verandert niets.
Ze moet zeker benadruken dat hij niet de plaats van hun vader inneemt en dat hun vader nooit te vervangen is, maar dat zij blij is met iemand aan haar zij en dat ze hem graag om zich heen heeft, gewoon omdat hij een lieve man is en zij zich bij hem veilig voelt en niet zo alleen.
'Houden van' zou ik niet zo snel zeggen als ik haar was, want dat zien zij eerder als verraad.

Een moeilijke situatie. C. is blij met haar nieuwe liefde, maar wil natuurlijk ook haar kinderen niet verliezen.
Kinderen op volwassen leeftijd zijn vaak kritisch, zeker wanneer ze lange tijd de beschermersrol voor hun alleenstaande ouder op zich hebben genomen.
De eerste ontmoetingen zijn vaak onwennig. Laat die daarom liefst in een ongedwongen setting plaatsvinden, zoals een dagje uit.

Zelfs al zijn ze het huis uit, dreigen kinderen de vertrouwde plek te verliezen waar ze ongedwongen zichzelf kunnen zijn nu er een ‘vreemde’ rondloopt. Geef iedereen de tijd om aan de nieuwe situatie te wennen en zeg dat ze nog apart dingen moet ondernemen met de kinderen.

Een nieuwe verbintenis kan allerlei gevoelens bij volwassen kinderen losmaken. Jaloezie, onverwerkt verdriet of de angst om een deel van de erfenis te verspelen. Gevoelige kwesties die vaak onuitgesproken blijven. Ze zou deze onderwerpen moeten bespreken met haar kinderen. Ze moeten het gevoel hebben dat ze onverminderd bij haar terecht kunnen met vragen en twijfels.
Het kan ook helpen als je nieuwe vriend de kinderen zelf een keer vertelt dat hij nooit de plek in wil én kan in nemen van hun vader!

Ze kan ook best niet te hard van stapel lopen.
Wanneer de familierelaties onder druk komen te staan, kan een latrelatie soms verstandiger zijn. Door gelijk te gaan samen wonen of zelfs te trouwen zet ze de verhoudingen op scherp.
Langs de andere kant mag C. van haar kinderen verwachten dat ze de normale omgangsvormen in acht nemen. Elkaar begroeten en beleefd zijn is het minste dat je mag verlangen.

Heel moeilijk idd.
Ik denk dat ze wel begrip moet tonen naar haar kinderen toe....dit klinkt wel raar, maar de kinderen zitten natuurlijk nog volop in de rouw en het zou ook een stukje jaloezie kunnen zijn van de kinderen...wij zitten hier met nog steeds een grote leegte en ma vult die leegte alweer op met een andere liefde.....

Ik denk dat als ze aangeeft onvoorwaardelijk van de kinderen te houden en dat de liefde voor hun vader ook onvoorwaardelijk is en nooit te vervangen is, en dat dat ook nooit de bedoeling gaat worden ze alles heeft gedaan wat ze kan....Je kunt mensen niet dwingen, alleen je hart open stellen en verwelkomd blijven.

Ik heb hier verder geen woorden voor, alleen een diep bedroeft gevoel, dat deze vrouw dit na het verlies van haar man ook nog moet doormaken.

Veel sterkte en ik hoop dat het goed gaat komen.

De eerder gegeven antwoorden zijn zeer waardevolle antwoorden en ik weet niet of ik met dit nog wat toevoeg maar probeer het toch.
C. heeft een goede steun gevonden waar ze zich blijkbaar "veilig" bij voelt.
Nu weet ik niet hoe oud de kinderen zijn en hoe de relatie tussen C. en die kinderen was/is, maar volgens de gangbare psychologische regel nemen kinderen gedurende de opvoeding steeds meer afstand van ouders gaan ze onafhankelijk worden (de aloude pubertijdsproblemen) en gaan uiteindelijk een eigen leven leiden. Het feit dat dit hier niet gebeurd betekent dat kinderen ergens nog in een afhankelijkheidsrelatie zitten met moeder, of heel erg verzorgend zijn.
Al met al is het m.i. een ongezonde relatie, moeder leeft een eigen leven en zou moeten kunnen beslissen hoe ze dat doet en als kinderen het contact verbreken dat is dat iets wat ze "symbolisch" al lang hadden moeten doen dus iets wat nu blijkbaar uiteindelijk een feit wordt.
De kinderen zullen het verlies van vader en het inruilen voor een andere man door moeder een plaats moeten geven en dat zal tijd kosten,en het schud de relationele verhoudingen flink op maar uiteindelijk geeft dit volgens mij wel een gezonde kind ouder (moeder) relatie, dus ik zou zeggen steun C. en laat de kinderen gewoon afstand nemen.