Waarom is er over het algemeen meer weerstand tegen Duitsers (van oudsher) in het Westen van Nederland dan in het Oosten?

Denk dat 1 reden is omdat mensen uit het oosten meer contact hebben met Duitsers. Je gaat snel een keer de grens over voor bv. boodschappen of andere aankopen. ook door eventueel over de grens te werken. Dit is natuurlijk wederzijds. Duitser komen ook naar Nederland. Denk dat die weerstand een beetje verjaard is.

Ik denk dat het inderdaad te maken heeft met de hongerwinter, en de bombardementen op rotterdam natuurlijk. Ik denk dat ze in het oosten van Nederland wat meer te maken hebben met de Duitsers omdat ze vlakbij elkaar wonen. Daar zullen ze de Duitsers meer zien als een (goede) buur. Ik het westen krijgt men veel minder met Duitsers te maken en dan is het makkelijker om bevooroordeeld te zijn. Ik kom overigens uit Rotterdam, maar ik heb dat niet, dus niet iedereen heeft weerstand tegen de duitsers ;)!

De generatie die de Hongerwinter van 1944 heeft meegemaakt en uit vuilnisbakken en tulpenbollen heeft moeten eten, wegens de bezetting door de Duitsers in het westen van Nederland terwijl het zuiden en een gedeelte van het oosten bevrijd gebied was geworden, heeft het meest geleden van het naziregime. Ook de Jodenvervolging - vooral in Amsterdam - heeft ertoe bijgedragen dat in het westen meer Duitserhaters zijn dan in het oosten (en het zuiden). Wellicht heeft de ligging aan de Noordzee meer anglofielen tot gevolg dan germanofielen (denk maar aan de Vuurwerkramp in Enschede, toen de Feuerwehr van over de grens hier kwam helpen blussen en hierdoor de Duitsgezindheid alleen groeide...).

Ben het helemaal met de voorgaande antwoorders eens: onbekend maakt onbemind. Als oosterling heb ik de vijandige houding tegenover Duitsers in de loop van de laatste 10-20 jaar helemaal zien wegebben. Komt m.i. inderdaad door regelmatige contacten over en weer; dan kun je niet blijven denken "waar was jouw vader in de oorlog" of tegenwoordig "waar was jouw opa in de oorlog". Dat houd je niet vol. Een van mijn beste vriendinnen was Duitse en haar vader (die inmiddels overleden is, en anders dik over de 80 zou zijn) had in de oorlog gevochten. Maar hij vocht aan het oostfront (Rusland) en werd tientallen jaren later 's nachts nog schreeuwend wakker omdat hij weer beelden zag van de dode kameraden waar ze overheen moesten stappen om verder op te trekken. Vreselijke verhalen. Hoe kan ik haatdragend zijn tegenover zo iemand? Dan wordt het gewoon een persoonlijk drama van persoon die je kent. Bovendien kennen oorlogen alleen maar verliezers. Inmiddels is WO2 natuurlijk ook al erg lang geleden. Degenen die het bewust meegemaakt hebben zijn hoogbejaard.