wat dachten ze vroeger bij epilepsie of dergelijke aandoeningen?

De eerste gedachte was dat iemand een goddelijk visioen kreeg: 'de heilige ziekte'. Het schijnt ook de eerste aandoening te zijn die beschreven is.
Geheel voorspelbaar was men later overtuigd dat de duivel in je gevaren was als je een stuip kreeg.

Hier staat een verhaal over de geschiedenis van epilepsie: http://www.epilepsie.net/archief/geschiedenis.html , met smakelijke details als: "De Egyptenaren kenden epilepsie al rond 1500 voor Christus. De ziekte schreven ze toe aan de bezetenheid van de
duivel. Zij hadden er zelfs een eigenaardige behandeling voor: wijn drinken met opgeloste uitwerpselen van
een ezel erin vermengd." (Doe mij dan maar mijn pillen ;p)

Of dit: "Ook dieren werden gebruikt om te proberen mensen te genezen. Een opengesneden kip of duif werd dan op de borst van de patiënt gelegd. Wat later in 1861 zei de Vlaming J.L.M. Van den Bosch dat het dragen van een parelen ketting zou helpen tegen epilepsie.
Tot laat in de 19e eeuw waren er nog andere middeltjes die gebruikt werden, zoals: kinderen met koortsstuipen in het hemd van hun vader wikkelen, of een stuk van een gebruikt doodskleed om de polsen draaien, een rokende ui of een kous van iemand met zweetvoeten onder de neus wrijven."
http://fabian.icebox.nl/maaike/geschiedenis.php

Ook tegenwoordig nog zijn mensen vaak slecht geïnformeerd. Dan zeg ik dat ik epilepsie heb, en dan kijken mensen me gek aan, en zeggen ze dat je dat helemaal niet aan me ziet (ze bedoelen: ik ben niet zwakzinnig). Of ze denken dat je je vooral niet druk mag maken. Dat zal vast voor sommige epileptici gelden, maar zeker niet voor alle.