Hoe ga je het best om met langzame mensen?

Jezelf verplaatsen in hun situatie, je voorstellen dat je door wat voor reden of ziekte traag bent geworden dan zou jij ook willen dat mensen wat begrip tonen.
Zo doe ik het meestal en dat werkt vaak.
Wil nog niet zeggen dat het vaak vervelend is hoor.

In deze maatschappij draait het heel dikwijls om snel, maar snel is lang niet altijd beter.
Je zou je kunnen afvragen waar jouw gehaastheid vandaan komt en of die terecht is.

Je zou kunnen beginnen, om je goed te beseffen dat die langzame mensen misschien dezelfde irritatie voelen, omdat jij zo snel bent ;-)
Daarmee zou je zelf al een stuk van je eigen ergernis kunnen wegnemen.

Het beste is je een beetje aanpassen. En waarschijnlijk gaat dat ook automatisch. In contacten passen mensen zich altijd wat aan, aan de ander. Als jij rustige mensen ook werkelijk de tijd geeft, zodat ze niet dichtklappen, worden ze vanzelf wat sneller. Probeer het maar eens ;-)

Rieneke, er zijn doeners en denkers. De doeners zijn heel vaak sneller dan de denkers. De doeners denken terwijl ze bezig zijn. De denkers moeten eerst alles op een rij hebben.

We zijn allemaal van een ander soort. De denkers ergeren zich aan de doeners, omdat die weer vaker over hun eigen benen struikelen. En zo blijft de ergernis in de wereld, tenzij je je bewust bent waar het ergeren uit voort komt. Dan kan je er nog iets aan doen (dit laatste geldt zowel voor doeners als denkers).

Dit is een denkertje hè?

Realiseer je , dat het complementair zijn in niet zakelijke contacten , plezierig is . Van belang is natuurlijk ook , hoe vaak je met diegene contact hebt . Als ze vervelend langzaam zijn , door bijv. steeds je vraag te herhalen om tijd te rekken , zeg ik er iets van . Ik weet niet of je 'n hond hebt . Maar ook daarmee werkt het als balsem als hij kalmer is dan jij . Ik los communicatie obstakels op door te analyseren waar het aan ligt. Wij kunnen de structuur van de ander niet veranderen . Dus : wat weegt het zwaarst , je ergernis of je interesse in de ander.

Toegevoegd na 7 minuten:
Ik zag zojuist dat je poezen hebt . Die heb je mede , omdat ze zo kalm zijn denk ik . Ik heb altijd Siamezen gehad .

vaak komt irritatie voort uit een soort jaloezie. iemand doet of kan iets wat jij (soms) ook wel zou willen. als je je dat realiseert, verdwijnt de irritatie vaak en je steekt er nog iets van op ook.

realiseer je dat jij, ondanks je ergernis toch nog een voorsprong hebt in jullie ongelijke attitude.

Een haas kan zich wel aanpassen aan de snelheid van een schildpad (al hoeft hij het niet fijn te vinden), een schildpad kan zich NOOIT zo haasten dat hij de haas bij kan houden (dus als hij de ongelijkheid niet fijn vind kan hij alleen hopen dat de haas bereid is zich aan te passen, verplaats je daar eens in).

ps en je weet hoe dit verhaaltje afliep, toch (ha ha)???

pps Ik hoor ook tot de hazen trouwens

Stel dat de vraag zou zijn: hoe gaan langzame mensen met zo'n kwikzilver om als ik ben?
Denk dat ze dat doodvermoeiend vinden...:)

Jouw vraag:
Je weet dat je snel bent. In alles. Dat is voor veel mensen moeilijk te volgen. Dan is een minder prettige sfeer al gauw geschapen.
Belangrijk is dat JIJ wat meer de handrem er op zet. Alles hoeft niet in de hoogste versnelling. Communiceren, omgaan met, betekent contact. Een contact waarvan beiden deel van uitmaken.

De langzame mensen waaran jij je stoort, kun je niet veranderen. Een stap in hun richting zou de boel al vergemakkelijken. Maar jezelf kun je wel steeds voorhouden dat het ietsje rustiger mag.

Want wie weet zijn die mensen niet een zo heel erg langzaam. Misschien ben jij gewoon zo verschrikkelijk snel....

Er bestaan twee soorten mensen..de trage sprekers en de snelle sprekers.

Trage sprekers hoeven niet perse trage denkers te zijn, net zoals snelle sprekers niet perse snelle denkers behoeven te zijn.

Sommige mensen praten wat snel en trekken soms ook ook te overijlde conclusies..terwijl soms de langzame sprekers zichzelf de ruimte geven wat meer te denken tijdens het spreken.

Ik probeer er altijd rekening mee te houden dat mensen niet allemaal zijn zoals ik.

Met enige regelmaat heb ik voordrachten gehouden en tijdens die voordrachten moet je ervan uit gaan dat het publiek je 'verhaal' moet kunnen volgen. Dus praat je niet te snel..

Ik ben overigens wèl een snelle denker..die zich doorgaans sprekend wat probeert aan te passen aan de ander..omdat, zo ik al zei..niet ieder mens is als ik..

Wat mij soms enigermate kan storen zijn de mensen die een uiterst lange inleiding houden en die eigenlijk nimmer 'to the point' geraken. Maar ik probeer voor hen wat geduld te hebben..

Hoe je dus met 'langzame mensen' dient om te gaan is: Begrip en geduld voor die ander proberen te krijgen en hem of haar zijn/haar eigen levensritme te gunnen..

Groet,

Ton

Ken je KernKwadranten?
Het is een manier om overzichtelijk tot "ontdekking" te komen dat je allergieën (iemand anders' ergerlijke gedrag) en je valkuilen (je eigen onhandigheden) ook positieve kanten hebben. Google maar eens op Kernkwadrant, Kernkwaliteit of Daniel Ofman.
Bij mij werkte het uitstekend; mijn situatie is anders dan de jouwe: ik denk heel snel, maar handel niet snel. Ik overweeg lang, en kom tot weloverwogen beslissingen; die soms wat tijd kosten. Mijn ergernis t.a.v. hardlopers die alvast wat doen voordat ze bedacht hebben of het wel slim is, was huizenhoog. Door middel van een aantal kernkwadranten, kon ik anders naar mezelf en mijn "actieverslaafde" [ ;-) ] collega's kijken.
Later nog teamkwadranten gemaakt met elkaar enz. Was een top-intervisie!

Gewoon simpel beginnen met er eens eentje in te vullen voor je zelf.
Bijv. "Mijn kwaliteit is: snel handelen. Mijn valkuil is: anderen in mijn snelheid verliezen. Mijn allergie is: traag handelen. Mijn uitdaging is: ..." of zo.
Werkt uitstekend om je focus te verleggen van "zo snel mogelijk gaan" naar bijv. "mensen meekrijgen in mijn snelheid".

Ik ben een traag sprekende persoon. Ik vind het zelf spijtig dat ik teveel commentaren gekregen en afgekeurd word. Dat komt omdat ik niet interessant ben maar introvert. Ik durf niet op te komen. Ik ben het gemakkelijke slachtoffer voor de pesters. Ten slotte, ik heb spijtig genoeg geen of weinig inzicht door mijn taalgebruik. Of ik vertel teveel privé. Of ligt het aan mijn huidskleur. Merken jullie iets op aan mijn taalgebruik?