Scheiden wordt altijd als gezichtsverlies gezien. Dus als een meisje , waar ook ter wereld, het huwelijk voor gezien houdt, heeft ze amper de kans. Ze wordt met zuur begooid, vermoord of zwaar mishandeld. Weglopen betekent in de meeste gevallen zware mishandeling of erger.
Een huwelijk heeft veel financiële kanten: de ouders zijn een dochter kwijt die anders alleen maar duur is in onderhoud. Vaak is er een bruisschat die verrekend moet worden; echtscheiding is sowieso een kostbare zaak. Bovendien is een dochter die trouwt onder de pannen en kost de ouders verder niets meer en die willen hun dochter ook niet meer thuis ontvangen. De dochter heeft geen verblijfplaats, geen geld, niets.
In Japan kent men ook nog steeds een vorm van uithuwelijken en daar is echtscheiding wel mogelijk maar nog steeds gezichtsverlies , vooral voor de man. Bovendien zitten de ouders van het meisje dan weer met een dochter die opnieuw aan de man moet worden gebracht.
In westerse landen is echtscheiding heel gewoon geworden, vandaar dat bijv. Turkse en Marokkaanse Nederlanders wel kunnen scheiden maar ook dan is het soms heel erg moeilijk met goeie kans op wraakacties. De familie- eer is in veel gevallen geschonden. Denk aan de blijf van mijn lijf- huizen!