Kan iemand mij de moralen van de sprookjes Doornroosje, Alice in Wonderland en Pinokkio vertellen?

Pinokkio lijkt me nog niet zo moeilijk, als je maar braaf bent (niet liegt e.d.), dan wordt je beloond (hij werd een echt jongetje ipv een houten pop).

Die van Pinokkio is vrij duidelijk: niet liegen. Maar ook dat je naar je gevoel moet luisteren, zoals hij niet deed. En dat je lief/goed moet zijn.
Doornroosje: Misschien dat liefde de tijd wel overwint
Alice in Wonderland: In het boek wordt benoemd dat de moraal juist ontbreekt, dus misschien is het wel een aanklacht tegen alle moraliteit in kindersprookjes....

Doornroosje: liefde overwint alles. Want al heb je 100 jaar geslapen, als de ware je wakker kust dan heb je nog veel geluk voor de boeg.

Alice in Wonderland: alleen door het heft in eigen handen te nemen kan je ontsnappen aan een situatie waarin je anders gevangen blijft zitten.

Alice in Wonderland is geen 'klassiek' sprookje zoals de andere die je noemt.

De moralen van de klassieke sprookjes gaan altijd over deugdzaamheid en rechtschapenheid; Lewis Carroll - de schrijver van Alice in Wonderland - vond dat kinderen ook juist hun eigen weg mochten (moesten?) volgen. Hij was bij mijn weten geen liefhebber van moralisme.

Hoewel ik (dus) denk dat helpendehand wat Alice betreft gelijk heeft, vind ik de uitleg van Amadea ook wel mooi :-)

Allereerst, een sprookje is een volksverhaal dat als eerste mondeling werd overgebracht. De geschreven sprookjes van tegenwoordig zijn niet meer in hun oorspronkelijke vorm. (om dan maar niet te spreken over verfilmde of ver-teken-filmde sprookjes). (bron: een oom van mij is bezig met een boek over het ontstaan van sprookjes, ik dank hem nu voor zijn gesprekken met mij hierover)

Anyway:

Ik ben zelf niet zo heel erg bezig met overige sprookjes. Alice in Wonderland daarentegen heeft mij sinds mijn jeugd ontzettend gefascineerd, en ook geïnspireerd.
Anders dan andere kinderverhalen is Alice niet echt een verhaal waarin een probleem tevoorschijn komt dat eventueel voordehand liggend opgelost kan worden. Het is een reeks van gebeurtenissen met vreemde karakters. Wat erg naar voren komt zijn dialogen, waarin de (werkelijke) betekenis van woorden anders zijn. Het verschil tussen zin en onzin verdwijnt of wordt zelfs versterkt. Verder is Alice altijd beleeft, anders wordt ze daar wel op gewezen. Wellicht zou dit een moraal kunnen zijn.

Pinokkio ligt wat meer voor hand. Liegen is slecht, en heeft altijd consequenties. Volwassenen kunnen dit ook altijd zien! Alleen wanneer je braaf blijft dan komen je wensen uit.

Alice's en pinokkio's verhaal zijn geen sprookjes, dit is 'gewoon' een leuk verhaal. Ooit eens verzonnen en opgeschreven door een schrijver. Een spookje is wat hierboven al staat, een volksverhaal. Deze kan een erg diepe symboliek bevatten. Dit kan erg abstract zijn. En Doornroosje is er hier een van. Ik heb hier een stukje copy-paste materiaal:

Doornroosje is een sprookje van dood, slaap en opwekking uit de slaap. De roos is steeds een geheimzinnig beeld, enerzijds de liefde, anderzijds het dodende van de dorens. Over de betekenis van het sprookje is in de loop der tijd veel geschreven. Het sprookje wordt geduid als het verhaal van de levenscyclus: het jaarritme en de zonnecyclus. Opvallend hierbij is dat vooral wordt uitgegaan van de Grimm versie en deze min of meer als oerversie wordt beschouwd, terwijl zowel Grimm als Perrault in hun tijd een stevige literaire en inhoudelijke redactie aanbrachten. Vooral het seksuele motief uit oudere versies is door beiden geheel weggelaten.