Het zijn kalksinters.
Ook al lijken de mooie ronde gaten op het eerste oog door mensenhanden gemaakt,
toch is hier volgens geoloog Werner Felder uit Vijlen een natuurlijk proces aan het werk
geweest. Het gaat namelijk om kalksinters. Grondwater is vaak rijk aan kooldioxide
(CO2 ), waardoor er gemakkelijk kalk in kan oplossen. Als dit water met de buitenlucht
in aanraking komt, ontsnapt het CO2 de atmosfeer in en slaat de kalk als vast
gesteente neer. Kooldioxide-arm water kan namelijk minder kalk bevatten. Geologen
noemen deze uitgekristalliseerde kalksteen sinters.
Het bekendste voorbeeld hiervan zijn druipsteengrotten. Kalkrijk grondwater druppelt
van de grot naar beneden en vormt zo de kenmerkende stalactieten en stalagmieten.
Rond kalkrijke warmwaterbronnen vormen kalksinters soms tientallen meters hoge
terrassen, zoals in Pamukkale in het zuidwesten van Turkije en Mammoth Hot Springs in
het Yellowstone park (VS). Travertijn, het witte gesteente dat de Romeinen gebruikten
voor de bouw van hun paleizen en tempels, is ook een vorm van sinterkalk. Hetzelfde
geldt voor de kalk in warmwaterleidingen en koffiezetapparaten. Soms zet de kalk uit
het opborrelende grondwater zich af rond plantenstengels en wortels. Als de plant
vervolgens afsterft, blijven in de kalksteen ronde gaten achter. Dit verklaart de
bijzondere stenen die de heer Vroemen langs het strand van Antalya aantrof.
Soortgelijke kalksinters vinden we ook in sommige Limburgse beekdalen, de Voerstreek
en het Bunderbos. Alleen zijn de afzettingen hier veel dunner dan in het gesteente van
Antalya. De merkwaardigste kalksinter is misschien wel een volledig versteend
vogelnest dat bewaard wordt in het natuurhistorisch museum van Bern. Na een val in
een bron met kalkrijk water, werd het nest volledig door sinterkalk 'ingepakt'
Toegevoegd na 57 seconden:
http://www.wegwijslezer.nl/php/question.php?QuestionID=575