Ik begin even overnieuw. Mijn theorie over abstracte en concrete zelfstandige naamwoorden lijkt niet te kloppen.
Uit de link die ik nu gevonden heb blijkt dat de lidwoorden in het Engels vrijwel altijd gebruikt worden, met een aantal categorieën van uitzonderingen.
In de meeste gevallen wordt 'a' of 'an' of 'the' dus wel gebruikt.
Uitzonderingen:
1. Zelfstandige naamwoorden zijn in het meervoud of niet telbaar, of waneer er over algemene situaties wordt gesproken.
Voorbeeld: I'm terrified of heights (Ik heb ernstige hoogtevrees).
2. Voor landen, steden, straten, talen en de meeste individuele bergen (met andere woorden voornamelijk geografische lokaties).
Voorbeeld: I'm from China. (Ik kom uit China).
3. Bij sommige plaatsen en bij sommige transport- / vervoermiddelen.
Voorbeeld: He goes to work by bus. (Hij gaat naar het werk met de bus).
4. In uitroepen / verzuchtingen met 'what' gecombineerd met een niet telbaar zelfstandig naamwoord.
Voorbeeld: What loud music! (Wat een luide muziek!).
Mijns inziens zijn 'heaven' en 'hell' in de door jou genoemde uitdrukkingen niet voorzien van een lidwoord om uitzonderingsreden 2 over geografische locaties.
Hoewel het bestaan van hemel en hel natuurlijk niet zeker is vervullen de woorden wel de rol van een aanduiding van een geografische locatie en daarom worden ze zonder lidwoord geschreven.
Overigens (meestal) ook op een andere plaats in de zin, bijvoorbeeld: "Heaven is a place that exists only in your imagination." Ook daar wordt het lidwoord niet gebruikt vanwege dezelfde uitzondering.
- Bronnen:
-
http://www.bbc.co.uk/worldservice/learning...