Wat hebben de latijnse letters "g" en "j" met elkaar te maken (zie uitleg)?

Ons alfabet heeft maar 26 tekens, waarvan 5/6 voor klinkers gebruikt worden. Dat betekent dat er maar 20 tekens voor een eindeloze hoeveelheid geluiden blijven.

Alle Europese talen bij elkaar die je noemt, kennen echter veel meer dan 20 niet-klinker-klanken. Sterker nog , dezelfde letter klinkt in het Nederlands van streek tot streek al anders. Een rollende R schrijf je net zo als een "gooise" R of een zuidelijke brouw-r.

Zo is het ook met klanken in verschillende talen ; ze hebben vaak wel wat van elkaar weg en vaak betreft het klanken in de G, J K, H-familie , waarbij vaak een S of lucht te horen is. Misschien is het ook niet toevallig dat de GHIJK in het alfabet achter elkaar staan ?

Ook ontwikkelt een taal zich in de loop van de tijd, waardoor een in principe dezelfde letter heel anders gaat klinken. Zo klinkt Afrikaans heel anders dan Nederlands, en heeft het Spaans zich heel anders ontwikkeld in Spanje dan in Latijns Amerika. De letter die wij schrijven als C bijvoorbeeld wordt in zuid-amerika uitgesproken als een S en in spanje als een zachte Engelse "th". En het woord "mujer" (vrouw) wordt in het ene Spaans uitgesproken als "muger" en in het andere meer als "muher"; het verschil is maar heel klein maar onmiskenbaar.

Het blijft wel altijd bij klanken en tekens met veel overlap. Zo zijn er geen varianten voor zover ik weet waar de V als K wordt uitgesproken (maar wel als v, w of (zachte) b). en is de K aan het begin van het woord in het Skandinavisch een SJ-klant die weer te vergelijken is met"onze" c, die zowel een s- als een k-variant kan zijn. (k, tsjk, tsk, ts) .

Gewoon, 'lettertekort' en natuurlijke taalontwikkeling.