Waarom noemt men iemand die flauwe grappen vertelt en uihaalt "melig"?

melig
Uitspraak: 'meləx Bijvoeglijk naamwoord 1 (van een vrucht) niet sappig en met weinig smaak 2 in een stemming dat je steeds moet lachen, ook al is er niks echt leuk `in een melige bui`

Melig is:
- in een stemming dat je steeds moet lachen, ook al is er niks echt leuk `in een melige bui`
- Flauw en tegenlijk vrolijk.
- meelachtig lusteloos, vervelend.

Het komt van bloemig, meelachtig, flauw en droog.
Dus eigenlijk niks leuks aan, maar een type humor die zo flauw is dat het weer leuk wordt.

Het woord melig is bij uitstek een woord dat in de afgelopen eeuw hevig verandert is van betekenis.
Aanvankelijk, en zeker nog in de jaren 20, betekende het eigenlijk zoeits als loom, sloom, futloos. " Ze hadden de hele middag getennist en waren nu melig van de warme zon" staat er ergens in een boek uit die tijd.

Zolang als ik me kan herinneren echter, betekent het al ' flauw, slappe-lacherig, jolig. Wanneer en hoe die betekenisverandering is gekomen weet ik niet, maar ergens tussen de jaren 30 en 80 moet die er in zijn geslopen dus.

Blijkbaar gewoon omdat iemand of een paar mensen het zo gingen gebruiken en het woord qua klank de lading goed leek te dekken, en steeds meer in dat verband gebruikt werd. Zo simpel is het soms, en zo ontstaan nog steeds vaak nieuwe woorden, maar ook nieuwe betekenissen voor oude woorden. Door de manier waarop ze worden gebruikt.

De overeenkomst tussen beide woorden is melig in de betekenis van vervelend. Vroeger was het je vervelend / verveeld voelen, nu is het vooral (voor de buitenwacht) vervelend doen, zij het niet op een nare manier. Melig wordt je bij uitstek ook als je je verveeld, dus in dat opzicht is er nog wel iets van overeenkomst.