erotisi 27 augustus 2015 12:35

Zijn of waren er talen die het werkwoord 'zijn' of 'hebben' niet gebruiken/hebben?

Het lijkt een onmogelijke opgave om je goed uit te kunnen drukken als je die werkwoorden niet hebt.

En misschien hebben alleen de talen die geen letters maar alleen tekens/plaatjes gebruiken hiertoe tot in staat, maar verzinnen die mensen van díe oude talen dan die werkwoorden erbij in hun gedachten?

Weet jij het antwoord?

/2500

Afbeelding toevoegen

Video toevoegen

Reacties

Misschien zijn er nog primitieve volken die het woord "hebben" in de betekenis van "persoonlijk bezitten" niet kennen omdat ze alles uit overlevingsmotieven collectief delen.

Antoni

27 augustus 2015 12:40

Het Pirahã kent geen werkwoorden maar gebruikt achtervoegsels: https://en.wikipedia.org/wiki/Pirah%C3%A3_language#Verbs

freekfluweel

27 augustus 2015 12:46

Als je hebben en zijn bedoelt als hulpwerkwoorden dan zijn er talen die dat fenomeen niet kennen. Er zijn talen waarin zijn als koppelwerkwoord niet of nauwelijks wordt gebruikt. Hebben in de betekenis van bij je hebben of in bezit hebben zal toch in iedere taal wel tot uitdrukking kunnen worden gebracht. Ik ken ook talen waar zijn in de betekenis van zich bevinden wel bestaat, maar weinig wordt gebruikt. Ik denk hier aan verscheidene zuid-oost Aziatische talen.
Voorbeelden uit het Indonesisch:
Saya sudah makan = ik al gegeten = ik heb gegeten
Saya sakit = ik ziek = ik ben ziek
Saya di jalan = ik op straat = ik ben op (de) straat (weg)
Saya dibantu = ik geholpen = ik ben geholpen

TheoDeed

28 augustus 2015 04:10

Het werkwoord 'zijn' (быть) is in het Russisch wel aanwezig en wordt gebruikt in de infinitief en in de verleden en toekomende tijd.
Met de tegenwoordige tijd zit het echter anders.
Vroeger, eeuwen geleden, gebruikte men in de tegenwoordige tijd van “zijn” alle zes verbuigingsvormen, voor alle persoonlijke voornaamwoorden ( ik, jij, hij/zij/het, wij, jullie/u, zij).
In de loop der tijd zijn er maar twee vormen overgebleven:
1. “ zijn ” voor 3de persoon meervoud ('есть', 'суть') en
2. “ is ” voor het enkelvoud en het meervoud 1ste en 2de persoon en
Deze laatste vorm wordt heel erg weinig gebruikt, zeg maar: bijna nooit.
Zonder “ is ” te gebruiken is het ook namelijk ook duidelijk, waarom zou men hem dan noemen.
Ik (is) JoanDArc - я Джоан д'Арк
Dit (is een) stoel - это стул.
Wij (is) Russen - Мы русские Dus: men BEDOELT wel “is” maar SPREEKT het NIET UIT.
Zo is “is” verdwenen uit de Russische taal maar is het ww “zijn” nog wel degelijk aanwezig.
Er zijn inderdaad geen lidwoorden in het Russisch. Zonder het lidwoord te gebruiken kan men begrijpen of "een", "de"/het"wordt bedoeld met behulp van een aanwijzend voornaamwoord, zoals "deze".