Waarom heet sterven in de strijd; sneuvelen?

In de Noordse mythologie was het Walhalla een speciale hemel, voorbehouden voor de gesneuvelden in de strijd. Voor de Vikingen was het sneuvelen in de strijd de hoogste eer die een man kon halen; de angst om een natuurlijke dood te sterven was zo groot dat veel mannen zich op het sterfbed lieten doorboren met speren[bron?].

Volgens de Vikingen was het Walhalla het rijk van de god Odin. De Vikingen geloofden dat de helden van Odin dagelijks in de strijd sneuvelen om 's avonds door Óðinns krijgsmaagden, de Walkuren, van het slagveld naar het Walhalla te worden gebracht. Hier werden ze onthaald op varkensvlees en honingwijn. Elke ochtend keerden de strijders terug naar de strijd om opnieuw gedood te worden.

De Vikingen waren ervan overtuigd dat het Walhalla een enorme zaal was, gelegen in Asgard. De afmetingen waren fenomenaal. Volgens de Grimnismál zou het Walhalla 500 poorten hebben en nog eens 40 die elk 800 krijgers herbergden. De vloer was met speren bedekt, de wanden bestonden uit schilden en op de banken lagen pantsers. Van het westen bewaakte een wolf de poorten en een adelaar waakte uit de lucht. En op het dak stonden nog een hert en een geit. Voor de ingang stond een met goud bewerkte haag, Læraðr, de geit Heiðrun voedde zich met de takken en produceerde de mede die de Einherjar dronken. Een deel van de gevallenen verbleef ook in Vingolf ("vriendelijk huis").

Wodan haalde (met behulp van de aardevrouw Strijdvreugde en de slang Doorbek) de verjongende drank van de lenteregen naar het Walhalla terug, nadat de reuzen deze gestolen hebben. Zie De roof van de Regendrank.

Niet alle gesneuvelden gingen naar Odin, Freya kreeg de helft van de gevallenen, zij kwamen in Folkvangr (Veld van het volk).

Naast het Walhalla bestond nog een ander dodenrijk, Niflhel, die bedoeld was voor de zieken, ouderen, de vrouwen en mannen die een natuurlijke dood waren gestorven. Deze wereld werd geleid door de godin Hel. De ingang werd bewaakt door de hond Garmr.

Er zijn verschillende namen voor het sterven bij verschillende situaties, om duidelijk te maken hoe iemand dood is gegaan. Omdat het belangrijk is dat te weten, het geeft betekenis aan het overlijden.
Verongelukken, is dus het door een ongeluk om het leven komen.
Sneuvelen is dus om het leven komen tijdens een oorlog, een strijd.
Het voorkomt ook pijnlijke vragen als je als ouder van een militair zegt: "Mijn zoon is gesneuveld"
Wanneer je zegt: Mijn zoon is omgekomen", zullen er onherroepelijk vragen komen naar het hoe en wat.

Overigens heb ik een leuk artikel gevonden over sneuvelen en de betekenis ervan. Het is te uitgebreid om in korte woorden op te schrijven, dus zie hier de link
http://www.trouw.nl/krantenarchief/1999/12/16/2422756/Sneuvelen.html

Het is gewoon doodgaan, maar militairen willen dat niet en daarom noemen ze dat anders... (is een doordenkertje hoor)

Waar het vandaan komt weet ik niet, iemand begon ermee en nu blijft iedereen dat gewoon doen nog...