Spelling is niet alleen een maatschappelijk maar ook een
taalkundig verschijnsel. In dat kader moeten kinderen al in de eerste plaats een en ander te weten komen over de algemene Nederlandse standaardtaal en over schrijftaal versus spreektaal.
De standaardtaal is de nationale taal die als norm wordt genomen in het onderwijs,in officieel- en formeel taalgebruik. Het is de taal in het onderwijs, schoolboeken, kranten, instanties en radio-tv. Kinderen moeten deze taal op de goede manier leren om later adequaat te kunnen communiceren. Zowel op school als buiten de eigen vertrouwde gemeenschap.
Een kind dat al vroeg de juiste spelling wordt bijgebracht heeft het later gemakkelijker om vreemde talen te leren.
Gek genoeg wordt je met juist taalgebruik over het algemeen als 'beschaafd' gezien, je kunt je namelijk goed verwoorden. Je hebt dus al in andermans ogen een streepje voor dan wanneer je als een 'Tokkie' praat dus in plat dialect met vaak schuttingtaal geïntegreerd.
Zonder grammatica en juiste spelling zal het slecht communiceren zijn, want niemand begrijpt dan wat je zegt of schrijft. We hebben hier namelijk heel veel dialecten, groepstalen en thuistalen.
Zonder juiste kennis van onze taal, kan je een sollicitatie wel schudden bijv. want voor formele brieven is het vereist om correct nederlnds te schrijven.
In het begin van de 70er jaren was er een 'Aksiegroep Spellingvereenvaudiging' die wilden dat er werd geschreven zoals werd uitgesproken met een meer eenvoudig Nederlands . Ik hout, jij hout, hij hout, 'het is gebeurt' naast 'het gebeurt', 'paart' in plaats van 'paard'
Dit zou alles tot vereenvoudiging van het leren van de spelling zijn en vooral die van de werkwoordsvormen, zo dachten ze. deze voorstellen zijn toen gebleken niet levensvatbaar te zijn. ze vormden een te grote breuk met de traditie in die zin dat me er niet aan zou kunnen wennen en de teksten dan minder toegankelijk werden.
De oude spelling werkt dan bij de lezer als stoorsignaal.
- Bronnen:
-
basistaal.slo.nl