Waarom bestaan er in de Nederlandse taal twee manieren om de "ei" of "ij" te schrijven?

Het genootschap "Onze Taal" geeft aan dat de ei en ij uit verschillende bronnen komen als verlenging van andere letters; de ij was oorspronkelijk ii en de ei als verlenging van de "e" in woorden die eindigen op -ndt of -nd. Een samenvatting is hier nauwelijks te geven, ik zou zeggen klik op de link.

In veel Limburgse dialecten is het verschil te horen, omdat bijna elke ij wordt uitgesproken als ie, terwijl de ei ook als ei blijft gehandhaafd.
pijn> klinkt dan als pien
wijn>klinkt als wien etc
terwijl klein> blijft klein. Paleis blijft paleis etc.
Het gaat niet altijd op, maar in de meeste gevallen wel. Dit wijst erop dat de schrijfwijze in zekere zin historische gronden heeft.

Vroeger werden deze klanken anders uitgesproken, maar nu zijn de klanken hetzelfde. De ij is van oorsprong een lange ie (zoals ook wel te horen in Saksische dialecten). Ook au/ou staan nu voor dezelfde klank, maar waar nu ou wordt gezegd, was dit vroeger ol (denk maar ik het Engels aan cold vs. koud in NL).
Om nog op de ij terug te komen, vroeger betekende een i na een klinker, dat deze klinker lang was. Dit is terug te zien in plaatsnamen als Huissen (spreek uit: Huussen) en Oisterwijk (Oosterwijk).