Waarom hebben we het wel over "een groot man", maar nooit over "een groot vrouw"?
Wél zeggen we: "Zij is een groot vakvrouw, een geweldig huisvrouw en een fantastisch actrice". Waarom is dat zo?
Ik heb zelf wel een idee, maar ben benieuwd naar dat van jullie.
Deze vraag stel ik naar aanleiding van http://m.goeievraag.nl/vraag/22121
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Mischien ongelijk maar mannen hebben in grote mate de leidersfuncties vervult en daar is ooit taaltechnisch een mouw aan gepast door "een groot man" als spreektaal te erkennen terwijl het qua grammatica niet klopt natuurlijk.
Omdat een man de tijd en de ruimte heeft om zich 3 dimensionaal te profileren. Daardoor wordt zijn optreden abstracter en kun je niet zeggen het is een vakman. Nee, hij is meer dan dat, een groot man. Vrouwen zijn diverser en hebben meer verplichtingen aan zich hangen dan enkel de rol die zij bekleden. Zij kunnen dat 3 dimensionale aspect praktisch gezien niet realiseren en zijn daarom ergens aanwijsbaar goed in. Uiteraard heeft dit allemaal toch nog te maken met het traditionele beeld van man/vrouw maar dat is tegelijk wel een beeld wat voorlopig nog echt niet helemaal weg is.
Omdat er altijd een man gerichte maatschappij is geweest. Vrouwen telden gewoon niet mee! In sommige religies is dat (nog steeds min of meer bedekt) zo! En stel je dan eens voor,dat je zou moeten toegeven dat er een GROOT VROUW was!
Zie onderstaande uit wikipedia, het is een regel. Het gaat om een man of een beroeps- of functieaanduiding. Vrouw = geen man / huisvrow = functieaanduiding Soms kunnen de verbogen en de onverbogen vorm naast elkaar worden gebruikt zonder betekenisverschil. Hieraan is een aantal voorwaarden verbonden: * 1. de combinatie wordt voorafgegaan door een woord als een, geen, ieder, en * 2. het bijvoeglijk naamwoord drukt een kwaliteit uit, óf is een geografische aanduiding eindigend op -s of -isch, en * 3. het zelfstandig naamwoord is hetzij man hetzij een beroeps- of functieaanduiding (meestal mannelijk, maar niet altijd) en * 4. het zelfstandig naamwoord staat in het enkelvoud. Op grond van deze regels kunnen bijvoorbeeld naast elkaar voorkomen: 1een 2beroemd 3,4tennisser — 1een 2beroemde 3,4tennisser 1menig2Belgisch3,4vakman — 1menige2Belgische 3,4vakman 1een 2Nederlands3,4zwemster — 1een 2Nederlandse 3,4zwemster 1een 2wijs3,4man — 1een 2wijze 3,4man Soms is er echter iets heel anders aan de hand: de -e wordt weggelaten om de zin ritmischer te laten lopen, bijvoorbeeld bij lange bijvoeglijke naamwoorden (na voornaamwoorden als het, dat), dus bij het-woorden: dat volkomen onbegrijpelijk standpunt — dat volkomen onbegrijpelijke standpunt of bij de vergrotende trap: een helderder uitleg — een helderdere uitleg.
Omdat dit van een vrouw nooit nodig is om te zeggen omdat dit automatisch al zo is. Bij een man moet je het er echt BIJ zeggen...
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
