In oud engels is een mannetje een 'wer' en een vrouwtje een 'wyf', uitgebreider een waerman en een wyfman, in de loop der tijden is wyf afgegleden naar wo zoals dat wel vaker gebeurd in taal.
Waarom het zo uitgesproken wordt weet ik niet, voor de duidelijkheid denk ik want als je 'woman' uitspreekt als 'woe-men' dan klinkt dat hetzelfde als 'women' 'woe-men'...
- Bronnen:
-
wikipedia