Waarom heet het onderdeel in Nederlands dat gaat om regels grammatica (meervoudsuitgang): is één regel soms een grammaticum?

In het Middelnederlands werd het 'gramarie‘ genoemd: de kunst van het juiste gebruik der taal. Dit was ontleend aan het Oudfranse 'gramaire‘: geleerdheid, wetenschap, vooral van spraakkunst en Latijn. Daarna sprak men over 'wel geleert inder gramatiken'. En in 1625 was het grammatica geworden: spraeckonst.
In de moderne vorm is grammatica ‘spraakkunst’. In meervoud wordt het grammatica's. Het is ontleend aan het Latijn: (ars) grammatica - de kunst der letteren.
Het is feitelijk het zelfstandig gebruikte vrouwelijk enkelvoud van 'grammaticus': kenner van spraakkunst of taalkunde.
Maar waarom er nou die vrouwelijke vorm voor gebruikt wordt, daar heb ik het antwoord niet op kunnen vinden.