Wat betekent "moge"?

Dat is een verbastering van goede morgen.

Dat betekent gewoon mag. Je ziet ook wel eens 'Men neme een scheutje van dit, en een druppeltje dat.' Dan is inplaats van 'Men neemt' een andere vorm gebruikt, namelijk 'Men neme'. Zo kun je dit dus ook met moge doen.

de gebiedende wijs van mogen.

Moge de beste winnen.

meer een makkelijker woord voor mag het..
meer dialect gericht dus..

moguh is goedemorgen of gedag

mooge of moge hoe je het ook schrijft is volgens mij dialectaal voor mocht ik. dus klinkt als verleden tijd dus eigenlijk verkeerd taalgebruik maar bij dialecten schijnt dat minder uit te maken. In het zeeuws kennen we idd ook moge ik da wel zeggen.. bijv.

Het is eigenlijk verouderd taalgebruik. Klinkt wat plechtig.

"wat de toekomst brengen moge..."
Mag, wordt er bedoeld.

Het stamt uit de tijd van:
het meisje, wier tas mooi was.
De jongen, wiens fiets oud was.

Het moge duidelijk zijn dat het oud taalgebruik is, (moge)
plechtstatig net zoals ,,in dier voege,, en ,,volgaarne,,
en voorlopig de laatste ,,edoch,,.........
mogguh is een verbastering of afkorting van morgen
of goedemorgen.

moge = dat het maar zo mag zijn dat

een echt westfries woord voor "goedemorgen"

Je drukt hier de wens mee uit dat iets mag zijn. Dit heet de aanvoegende wijs, een werkwoordsvorm die in het Nederlands niet veel meer wordt gebruikt. Je gebruikt het voor een wens, een mogelijkheid, een voorwaarde, altijd dingen die zouden kunnen zijn of gebeuren. Vrijwel alleen een paar vaste vormen blijven over:

Moge het je bekomen.
Dat moge dan wel zo zijn, maar...
Leve de koningin.
Koste wat het kost.
Etc.

Toegevoegd na 1 minuut:
Oh, en voor de duidelijkheid: 'moge' is dus een vervoeging van het werkwoord 'mogen'.

Dit is de aanvoegende wijs. De aanvoegende wijs (of: conjunctief) is een werkwoordsvorm die onder meer een wens, toegeving, aanwijzing of aansporing uitdrukt. In het hedendaagse Nederlands is het gebruik van de aanvoegende wijs goeddeels beperkt tot vaste uitdrukkingen (kome wat komt, koste wat het kost, zo waarlijk helpe mij God almachtig, de hemel bewaar me, godbetert (=?God beter 't), leve de koningin!, men neme, het zij zo). In de meeste gevallen gaat het om een persoonsvorm van de derde persoon enkelvoud in de tegenwoordige tijd. Deze vorm is doorgaans gelijk aan die van de infinitief min -n. Alleen bij het werkwoord zijn is ook een aanvoegende wijs in de verleden tijd mogelijk (het ware te wensen).