Hoe wordt er bepaalt als je kanker heb hoe lang je nog te leven heb

dat wordt berekend, hoelang leefden anderen nog met dezelfde aandoening, daar wordt het gemiddelde van genomen en daarop baseren ze de levensverwachting

er wordt gekeken van de gemiddelde tijd dat mensen nog leven, met die soort kanker, naar de persoon zelf, wat zijn gezondheid is. als die persoon bijvoorbeeld longkanker heeft, en hij rookt er nog bij, is de kans groter dat hij eerder zal overlijden als een niet roker. ook word er nog gekeken naar de groei van de tumor. wanneer de tumor sneller groeit, kan het ook eerder de dood tot gevolg hebben, de plek waar de tumor zich bevind, kan het belangrijke bloedvaten af gaan knellen naar maten het groter word. en of er uitzaaien zijn, die ook nog meer gevaren met zich mee brengt. of jij nog in behandeling bent, zodat je nog 'meer' tijd hebt.

Artsen baseren hun prognose vaak op vakliteratuur en op eigen ervaring. Maar soms leidt dat tot slechte voorspellingen.

Baatenburg de Jong ontwikkelde daarom samen met studenten een computermodel met daarin de gegevens van 6000 kankerpatiënten, uit een database van het Leids Universitair Medisch Centrum. Op basis van deze gegevens wordt de levensverwachting 'voorspelt'.

De voorspelling wordt gedaan aan de hand van factoren als de locatie van de tumor, leeftijd en de behandelvorm. Het computermodel berekent de kans in procenten dat iemand over vijf en tien jaar nog leeft.

Toch wordt het computermodel niet toegepast. Baatenburg de Jong wil eerst onderzoeken of patiënten wel willen weten hoe lang ze te leven hebben.

Dus wordt nu de 'voorspelling' nog steeds gedaan zoals hierboven. Soms is de levensverwachting die artsen bepalen juist, maar soms ook niet en overlijdt de patient vroeger of ook vele jaren later. (zo heb ik persoonlijk iemand gekend)

Hoeveel tumoren en de gemmilde leef tijd bij zo'n geval

Hoe lang je nog te leven hebt, is vooropgesteld alleen van belang, wanneer doktoren er vanuit gaan dat er geen genezing meer mogelijk is en een steeds ernstiger ziektebeeld zal volgen tot de dood erop volgt.

Doktoren bepalen de 'mogelijk verwachtte levensduur' aan de hand van een heleboel factoren. Van iedere factor afzonderlijk is de inschatting al moelijk te maken. Je kunt je voorstellen dat dit alleen maar moeilijker wordt, naarmate er meer factoren meespelen. Dat is dan ook de reden dat er vaak ruime marges genoemd worden en dat dokters er zelfs dan nog naast kunnen zitten.

De factoren:
Waar zit de kanker? Zijn er (al) uitzaaiïngen? Wat voor kanker is het (agressiviteit, impact)?
Hoe is de algemene gezondheid van de kankerpatiënt (conditie, al aanwezige ziekten, leeftijd)?
Zelfs de geestelijke gesteldheid kan sterk meespelen. Hierover is natuurlijk helemaal moeilijk inschatting te maken.
Voor welke behandeling wordt er gekozen? Soms kan de kwaliteit van leven verbeteren door bestraling of kan de 'verwachtte tijd' gerekt worden door chemokuur. Of er wordt juist gekozen voor géén behandeling en maar zien hoe het loopt.

Moeilijke afwegingen, maar patiënten en de mensen er omheen willen toch wel graag weten waar ze aan toe zijn. Een beetje... Mensen hebben het idee dat ze op die manier iets meer 'grip' op de situatie kunnen/zullen hebben. Meer voorbereid kunnen zijn op wat komen gaat. Dat ìs natuurlijk ook zo, maar de dokters worden met een wijzend vingertje beoordeeld wanneer hun inschatting(en) niet juist blijken te zijn.