Hoe zie je het verschil tussen flauwvallen en epilepsie?
6.5K
6.5K keer bekeken
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.
Het beste antwoord
Flauwvallen
Flauwvallen wordt veroorzaakt door problemen in de bloeddrukregeling. Van Dijk legt uit dat er dan twee dingen gebeuren: “De bloeddruk gaat omlaag omdat je bloedvaten wijd open gaan staan en je hart langzamer
gaat kloppen. Bij het flauwvallen zijn deze beide factoren betrokken, maar bij de ene patiënt wordt het meer veroorzaakt door de bloedvaten en bij de andere meer door het hartritme.”
Flauwvallen kan gezien worden als een beschermingsmechanisme van het lichaam. Doordat de bloeddruk daalt en de aderen verwijden, zakt het bloed naar de benen. Daardoor is er te weinig bloed en dus zuurstof bij de hersenen. Dat veroorzaakt een kort bewustzijnsverlies. De zwaartekracht zorgt er voor dat je op de grond valt, zodat het hoofd en het hart op dezelfde hoogte komen te liggen. Het hart hoeft dan minder hard te pompen om weer voldoende bloed bij de hersenen te krijgen. Zodra het zuurstofniveau in de hersenen weer voldoende is, kom je weer bij.
Epilepsie
Aanvallen van bewustzijnsverlies
Het belangrijkste kenmerk van epilepsie is, dat de aandoening slechts op bepaalde momenten merkbaar aanwezig is. Daarbuiten heeft de patiënt geen hinder van de aandoening en ziet hij er ook volstrekt normaal uit. Maar als er een aanval optreedt, is de patiënt vaak hulpbehoevend. Door het verlies van de controle over het eigen lichaam en soms van het bewustzijn, kan de patiënt zichzelf ernstig verwonden. We spreken van het optreden van epilepsie als iemand minstens tweemaal in zijn leven een epileptische aanval doormaakt.
(Lees meer...)
Flauwvallen wordt veroorzaakt door problemen in de bloeddrukregeling. Van Dijk legt uit dat er dan twee dingen gebeuren: “De bloeddruk gaat omlaag omdat je bloedvaten wijd open gaan staan en je hart langzamer
gaat kloppen. Bij het flauwvallen zijn deze beide factoren betrokken, maar bij de ene patiënt wordt het meer veroorzaakt door de bloedvaten en bij de andere meer door het hartritme.”
Flauwvallen kan gezien worden als een beschermingsmechanisme van het lichaam. Doordat de bloeddruk daalt en de aderen verwijden, zakt het bloed naar de benen. Daardoor is er te weinig bloed en dus zuurstof bij de hersenen. Dat veroorzaakt een kort bewustzijnsverlies. De zwaartekracht zorgt er voor dat je op de grond valt, zodat het hoofd en het hart op dezelfde hoogte komen te liggen. Het hart hoeft dan minder hard te pompen om weer voldoende bloed bij de hersenen te krijgen. Zodra het zuurstofniveau in de hersenen weer voldoende is, kom je weer bij.
Epilepsie
Aanvallen van bewustzijnsverlies
Het belangrijkste kenmerk van epilepsie is, dat de aandoening slechts op bepaalde momenten merkbaar aanwezig is. Daarbuiten heeft de patiënt geen hinder van de aandoening en ziet hij er ook volstrekt normaal uit. Maar als er een aanval optreedt, is de patiënt vaak hulpbehoevend. Door het verlies van de controle over het eigen lichaam en soms van het bewustzijn, kan de patiënt zichzelf ernstig verwonden. We spreken van het optreden van epilepsie als iemand minstens tweemaal in zijn leven een epileptische aanval doormaakt.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Andere antwoorden (2)
Bij flauwvallen is er sprake van bewustzijnverlies in combinatie met het wegvallen van spierspanning in het hele lichaam, wat kan leiden tot het vallen van de patient.
Het verloop van een epileptische aanval kan uiteenlopen, afhankelijk van het type aanval. Er wordt onderscheid gemaakt tussen 'gegeneraliseerde' en 'partiële' epileptische aanvallen. Bij een gegeneraliseerde aanval treedt ook bewustzijnsverlies of bewustzijnsverandering op. Bij een partiële of focale aanval blijft het bewustzijn behouden.
Gegeneraliseerde aanvallen:
* Absence (afwezigheid) of petit mal (kleine aanval) :
de patiënt is vijf tot vijftien seconden afwezig en staart voor zich uit; vervolgens gaat hij weer gewoon door met zijn bezigheden.
* Myoclone aanval, ook wel 'impulsief petit mal' : een zeldzame vorm van epileptische aanval waarbij het lichaam ritmisch begint te schokken als gevolg van elkaar opvolgende spiersamentrekkingen. Meestal gaat het daarbij om de bovenste ledematen. Er treedt geen bewustzijnsverlies op.
* Tonisch-clonische aanval of grand mal : het lichaam verstijft eerst, waarna er ritmische spiertrekkingen volgen, meestal in alle vier de ledematen.
* Tonische aanval : er is alleen sprake van spiercontractie, zonder ritmische spiertrekkingen.
* Atonische of akinetische aanval : een plotseling wegvallen van de spierspanning in het hele lichaam; dit kan leiden tot bewustzijnsverlies en neervallen van de patiënt.
Bij een partiële aanval:
* Eenvoudige partiële aanval: een deel van het lichaam begint te schokken waarna de spiertrekkingen zich ook naar andere delen van het lichaam uitbreiden. De verschijnselen kunnen variëren van spiertrekkingen, zweten, duizeligheid en misselijkheid tot veranderingen in het gehoor, de reuk en de smaak. Deze verschijnselen duren enkele seconden en kunnen daarna volledig overgaan. Er is geen bewustzijnsverlies.
* Complexe partiële aanval: hierbij komen dezelfde verschijnselen voor als bij de eenvoudige partiële aanval, maar deze vorm gaat gepaard met bewustzijnsverlies. De patiënt herhaalt steeds bepaalde bewegingen, zogenaamde 'automatismen'. Voorbeelden hiervan zijn: smakken, aan de kleren plukken, rondlopen alsof hij dronken is. Andere verschijnselen zijn dat de patiënt de omgeving als een onwerkelijkheid ervaart (jamais vu, nooit gezien), of juist denkt wat er gebeurt al eerder te hebben meegemaakt (déjà vu,eerder gezien). De patiënt is zich tijdens de aanval niet bewust van zijn eigen handelen of van de omgeving.
(Lees meer...)
Het verloop van een epileptische aanval kan uiteenlopen, afhankelijk van het type aanval. Er wordt onderscheid gemaakt tussen 'gegeneraliseerde' en 'partiële' epileptische aanvallen. Bij een gegeneraliseerde aanval treedt ook bewustzijnsverlies of bewustzijnsverandering op. Bij een partiële of focale aanval blijft het bewustzijn behouden.
Gegeneraliseerde aanvallen:
* Absence (afwezigheid) of petit mal (kleine aanval) :
de patiënt is vijf tot vijftien seconden afwezig en staart voor zich uit; vervolgens gaat hij weer gewoon door met zijn bezigheden.
* Myoclone aanval, ook wel 'impulsief petit mal' : een zeldzame vorm van epileptische aanval waarbij het lichaam ritmisch begint te schokken als gevolg van elkaar opvolgende spiersamentrekkingen. Meestal gaat het daarbij om de bovenste ledematen. Er treedt geen bewustzijnsverlies op.
* Tonisch-clonische aanval of grand mal : het lichaam verstijft eerst, waarna er ritmische spiertrekkingen volgen, meestal in alle vier de ledematen.
* Tonische aanval : er is alleen sprake van spiercontractie, zonder ritmische spiertrekkingen.
* Atonische of akinetische aanval : een plotseling wegvallen van de spierspanning in het hele lichaam; dit kan leiden tot bewustzijnsverlies en neervallen van de patiënt.
Bij een partiële aanval:
* Eenvoudige partiële aanval: een deel van het lichaam begint te schokken waarna de spiertrekkingen zich ook naar andere delen van het lichaam uitbreiden. De verschijnselen kunnen variëren van spiertrekkingen, zweten, duizeligheid en misselijkheid tot veranderingen in het gehoor, de reuk en de smaak. Deze verschijnselen duren enkele seconden en kunnen daarna volledig overgaan. Er is geen bewustzijnsverlies.
* Complexe partiële aanval: hierbij komen dezelfde verschijnselen voor als bij de eenvoudige partiële aanval, maar deze vorm gaat gepaard met bewustzijnsverlies. De patiënt herhaalt steeds bepaalde bewegingen, zogenaamde 'automatismen'. Voorbeelden hiervan zijn: smakken, aan de kleren plukken, rondlopen alsof hij dronken is. Andere verschijnselen zijn dat de patiënt de omgeving als een onwerkelijkheid ervaart (jamais vu, nooit gezien), of juist denkt wat er gebeurt al eerder te hebben meegemaakt (déjà vu,eerder gezien). De patiënt is zich tijdens de aanval niet bewust van zijn eigen handelen of van de omgeving.
13 jaar geleden