waarom gaan veel mensen lopen tijdens een mobiel telefoon gesprek

Marshall McLuhan, de beroemde Amerikaanse mediasocioloog, meldde al in 1969 dat het gebruik van de telefoon bij de gebelde een gevoel van urgentie teweegbrengt. Dat kan zich uiten in gebaren die de beller maakt, ook al kan de gesprekspartner die niet zien. Deze theorie wordt ruim 30 jaar later bevestigd door het wetenschappelijke rapport The Effects Of Mobile Telephones on Social and Individual Life van de Universiteit van East London, in opdracht van Motorola. De onderzoekers delen mobiele bellers op in categorieen, 1 daarvan omvat de zogeheten ‘zenuwlijders’, personen die de neiging hebben extra te gaan bewegen tijdens een telefoongesprek. Zij zullen het vooral zijn die al bellend heen en weer lopen.

als een gesprek een privè tint heeft loopt men weg
als een geprek inhoud bevat wat iedereen mag horen blijft men zitten

Mijn partner loopt ook altijd bij telefoongesprekken... mobiel of niet, prive of niet, binnen of buiten... altijd gaat hij lopen. Heb hem dikwijls gevraagd waarom hij dat doet; uit gewoonte, iets te doen hebben onder het bellen, het is gewoon fijn. Dat zijn de antwoorden van hem. Veel mensen lopen onder het bellen, anderen tekenen poppetjes op papier, weer anderen gaan voor het raam staan of roken een sigaret... het is denk ik een gewoonte. Zeker als je buiten staat te bellen en je hebt geen stoel... dan ga je lopen.

Juist omdat het een mobiel gesprek is, lijkt me dat logisch.

Als je wordt gebeld, dat verstoord dat hetgeen waar je mee bezig was op dat moment. Door te blijven zitten of staan waar je staat, kan je hoofd die 'oude' taak niet zo goed loslaten. Dus loopt men weg zodat de associatie met de oude taak ook weg is en men zich kan focussen op het telefoongesprek.

Ik denk dat het ook komt omdat je niet genoeg reactie van de andere kant krijgt. Normaal in een gesprek zie je de ander en zijn reactie. Je kan je blik op die persoon richten. Als je telefoneert kan je je blik nergens op richten en 'verveelt' dat deel van de zintuigen zich misschien en zoekt naar bezigheid? Door te lopen verandert je blikveld steeds een beetje en geef je makkelijker 'input' aan je zicht. Zelfde geldt dan voor poppetjes tekenen of aan een pluisje aan je tas friemelen. Een bezigheid. Telefoneren is dan dus geen volwaardige bezigheid. Kan ik me best in vinden :).