Hoe kan je zien of iemand autisme/PPD-NOS heeft?

Dat kan je niet zien aan de buitenkant. Het KAN autisme zijn. Kan ook gewoon zijn dat hij van zijn eigen ruimte geniet en geen behoefte aan anderen heeft. Ik heb ook moeite contacten te leggen, maar autisme was nog niet bij me opgekomen. Moet ik me gaan laten testen?

Er zijn vele varianten van autisme. Een typerend kenmerk van de zwaardere vormen van autisme is dat iemand met het hoofd naar voren loopt, daarbij wiegend met gekromde armen (ook vaak als resultaat daarvan een kromme rug). Zoals je schrijft: alles moet op dezelfde plek staan.
Moeilijk sociaal contact maken is echter geen pré om te zeggen dat iemand autisme heeft. Autisten kunnen vaak wel veel moeite hebben met het lezen van gezichtsuitdrukkingen, herkennen van sarcasme en bijvoorbeeld in hetzelfde volume als de omgeving spreken.

Zou nog eens willen benadrukken dat er werkelijk tientallen soorten autisme zijn. Dingen op dezelfde plek willen hebben staan kan ook een karaktereigenschap zijn, of misschien zelfs een andere vorm van een handicap.

Enne onthoud :) beter een goeie buur dan een verre vriend; lijkt me leuk plan om eens contact met hem te zoeken (als je dat nog niet deed) !

Slechts bij zware vormen van autisme is het langs de buitenkant te zien aan het gedrag.
Bij een lichtere vorm van autisme, PDD-NOS of iets anders uit het autisme-spectrum, is het meestal niet duidelijk te zien.
Zelf heb ik een zeer lichte vorm van Asperger, maar bijna niemand merkt het, omdat ik in de loop der tijd veel 'trucjes' heb geleerd om het te verbergen.

Je kunt niet zomaar een conclusie trekken dat je buurman dit heeft. Hij kan ook gewoon verlegen zijn.
Slechts een gediplomeerde psycholoog of arts kan de diagnose stellen.

Schiet je er iets mee op als het dat wel of niet is?
Niet iedereen waardeert visite, en sommige mensen zijn snel bang dat anderen dingen zullen stukmaken.
Maak een praatje met 'm als je hem buiten tegenkomt en wie weet wordt het makkelijker voor hem om je binnen te laten. Nodig hem ook eens bij jou uit.
Misschien heeft hij meer tijd nodig om een contact op te bouwen dan gemiddeld. Misschien heeft hij er niet echt behoefte aan, dat zou ook kunnen.

Als je veel ervaring hebt met autisten, ontwikkel je (meestal) wel het vermogen snel ' iets' te plaatsen op grond van wat je ziet. Maar dat is dan ook niet meer dan een vermoeden.
Aan iemands houding, blik, gebaren, geluiden, herken je typische kenmerken. (Of je denkt ze te herkennen)
Bijvoorbeeld: stijve, iets gebogen houding, starre blik, weinig expressie, fixatie op bepaalde bewegende dingen of geluiden, mechanische , houterige bewegingen, afgemeten manier van spreken, weerstand bij aanraking.. ik noem maar iets wat ik zelf vaak heb gezien, maar er zijn veel meer en andere herkenpunten. Bovendien is het niet bij iedereen hetzelfde.
Zolang een ' ziekte' of hoe noem je het, niet is vastgesteld via een specialistisch onderzoek, kun je alleen maar over een vermoeden spreken.
En zo moet het ook. De samenleving staat al stijf van de formeel ge-etiketteerden.
Voor wat betreft dat ontwikkelde vermogen heb ik nog 2 andere voorbeelden.
Dat van de arts die, na 30 jaar praktijk , al tijdens het binnenkomen van de patient ongeveer ' zag' wat er aan de hand was.
En dat van de persoon die acteurs moest selekteren voor hoofdrollen in musicals: De manier waarop zij het plein opliepen, de fiets parkeerden, hun koffie dronken, zich voorstelden enzovoort: was op een gegeven moment meer dan voldoende om vast te stellen ' het' in zich te hebben. Zij liet ze altijd en allemaal hun kwartiertje/ half uurtje auditie doen, maar kwam 100% steeds weer uit bij die eerste indruk.
Wel of niet geschikt.

mijn zoon is 7jaar, 2 jaar geleden kregen we de diagnose ASS (Autisme Spectrum Stoornis). We merkte wel dat hij soms anders reageerde dan anderen, dan hij een slechte grove en fijne motoriek had, dat hij met met kortere zinnen en ook minder sprak dan andere kinderen, ...
maar meer niet...
pas op aandringen van de school kwamen we eerst bij logopedie en nadien bij onderzoekscentra terrecht. Ik hou van mensen met autisme... doordat ze hun vasthouden aan bepaalde structuren... lijkt het voor mij alsof je er handleiding bij krijgt... natuurlijk moet je dan eerst een woordenboek hebben om hun handleiding te ontcijferen.
De "autisme-taal" leerde ik spreken via "de Vlaamse Vereniging Autisme" zie onderstaande website. Ik volgde daar de basiscursus autisme. Eerst kwam de schok, toen ik merkte hoeveel dingen in het dagelijks leven werden beïnvloed door autisme,... nadien kwam het begrip door het leren lezen van de handleiding. dit is een denkbeeldige handleiding, die verschilt van persoon tot persoon. Je leert interpreteren wat ze bedoelen, wat er aan de hand is, wat er omgaat in hun hoofd, door veel tijd met hen door te brengen en hun gerichte duidelijke en korte vragen te stellen. Na een tijdje lees je gewoon van hun houding, bewegingen en korte standaard zinnen af, wat ze effectief bedoelen.

Je hebt zelf heel wat verbeeldingskracht nodig, maar let op! zelf interpreteren ze alles letterlijk!

Ik hou van hun oprechtheid! Ze winden er nooit doekjes rond!

ga gewoon eens naar een informatie avond in je buurt, het is ongelooflijk leerrijk!

ivm je buurman, nodig hem gewoon eens eerst bij jou uit voor een tasje koffie of een pintje bier te komen drinken.

misschien ken je wel 1 van z'n interesses: tuin, vissen, computer,... probeer eerst eens het ijs te breken door een concrete vraag te stellen over zijn leefwereld
vb: je weet dat hij van computers houdt,... Vraag hem dan: "welk antivirus programma heb jij?" (vermijdt vragen waarop hij ja of nee kan antwoorden)

Misschien heeft jouw buurman autisme, misschien ook niet. Maar doet dat er iets toe? Is het nodig om iemand gelijk te labelen?
Ik zou zeggen: Laat die beste man in zijn waarde, en gun hem zijn eigen leefruimte.

Autisme of niet, allemaal zijn we mensen met onze eigen eigenaardigheden. Iedere gek zijn gebrek.

Als iemand sociaal wat onhandig of minder vaardig is kun je ook vanuit jezelf je best doen om deze persoon op zijn eigen manier te laten meedoen.

De meeste mensen die jarenlang omgaan met mensen met een autisme spectrum stoornis ontwikkelen er een soort zintuig voor. Ze zien het aan een combinatie van gedrag en lichaamshouding.

Het kan best zijn dat jouw buurman auti-trekjes heeft. Het maakt voor jouw buurman waarschijnlijk niet uit of jij het herkent, of niet, want hij heeft weinig behoefte aan sociale contacten. Als hij zich verder gewoon redt in de maatschappij en je hebt geen last van hem, is het van nul of generlei belang of jij weet dat er een stempeltje op hem past. Als hij echt een autisme spectrum stoornis heeft, ben je waarschijnlijk ook helemaal niet interessant voor hem.

Mocht je het gevoel hebben dat je hem ergens bij kunt helpen of dat hij eenzaam is, knoop dan gewoon een praatje met hem aan en kijk hoe hij reageert.