Moeten we onwerkzame behandelingen toestaan?

Ja, mee eens. Zo'n placebo is zoiets als het kusje op de geschaafde knie als een kind is gevallen. Werkt puur door het suggestie-effect, maar daardoor _werkt_ het wel, en daar gaat het om. Maar in de jaren '60 hebben we juist zo'n moeite gedaan om artsen te dwingen eerlijk te zijn. Voor die tijd was de arts een soort alwetende god. Hij schreef iets voor, of juist niet, en als Hij zo besliste, dan moest dat Goed zijn, want Hij had de Kennis. Dat ging zelfs zover dat de Arts niet verplicht was de patiënt te melden wat er aan de hand was. Als de Arts dacht dat het beter was de patiënt onwetend te houden, dan deed Hij dat. Vanaf de jaren '60 hebben we openheid geëist. Natuurlijk heeft de arts veel kennis, maar dat laat onverlet dat hij moet kunnen uitleggen waarom hij iets doet, en dat wij mogen weten wat ons mankeert. Wat jij nu zegt, uitgaande van placebowerking, gaat een stukje terug naar de oude situatie. Mag dat? En dan heb je het alleen nog over de placebowerking. Wat als de arts bij hoog en laag volhoudt dat iets echt werkt, terwijl dat niet zo is? Die kinesiologie bijvoorbeeld - als dat al werkt, dan komt dat door het placebo-effect. Mag een genezer dan beweren dat die kinesiologie echt werkt, en daar congressen over houden met medegelovigen, en erop aandringen dat zoiets dezelfde status krijgt als een echte behandeling?

Ja; bij de reguliere geneeskunde vallen idd de nodige doden maar dan wijs ik er toch even op dat een harttransplantatie heel wat gevaarlijker is voor de gemiddelde patient dan aurakietelen oid.

Goed lezen: ik had het over "verwijtbare doden", dat zijn de mensen die onnodig overlijden doordat er fouten worden gemaakt!
Daarbij moet je nog optellen een veelvoud aan mensen die - soms blijvend - schade oplopen...
Als men niet direct levensbedriegende klachten eerst met veilige (bijvoorbeeld complementaire) zou aanpakken ipv met zware middelen zouden dat er al aanzienlijk minder kunnen worden.
Dan zouden de resultaten van CAM (complementair) ook direct omhoog vliegen: nu komen de mensen daar vaak pas als laatste bij uit als al het reguliere heeft gefaald, en dan nog halen ze resulaat...

Hoho Harriet, niet zo hard van stapel lopen - nu krijg ik het gevoel dat je me meteen beschuldigt. Hopelijk bedoel je het minder hard dan het op mijn scherm overkomt. Ik ben in principe inderdaad een aanhanger van de antikwakkers. Dat lijkt me logisch. Maar ik ben absoluut geen hardliner. Sterker nog, ik pleit voor gelijke rechten voor alle vormen van diagnose en behandeling! Dus onzinnige diagnosemethoden afschaffen, en onwerkzame behandelingen niet meer uitvoeren (hoewel, daar kom ik dus in een moreel dilemma - de reden dat ik mijn vraag heb gesteld). Of die diagnosemethoden en die behandelingen nu regulier of alternatief zijn, kan me geen fluit schelen. Daar wil ik geen verschil tussen maken. Dan nu je punten langs. Je schrijft dat de reguliere wetenschap denkt alles te weten en te begrijpen. Hoe kom je daar nu bij? Ooit eens op een wetenschappelijk congres geweest, en gezien hoe gedreven daar wordt gediscussieerd? Hoe men elkaar soms (verbaal) in de haren vliegt? Ooit een wetenschappelijk tijdschrift gelezen, met in het ene nummer een artikel van een onderzoeker, en in het volgende nummer het weerwoord van een andere onderzoeker? Er is nog zoveel onbekend, nog zoveel te ontdekken - daarom is dat onderzoek juist zo interessant! En de wetenschap weet dat maar al te goed - ga maar kijken op die congressen, ga de bladen maar lezen. Ik wil nogmaals het verschil tussen bewezen en verklaard benadrukken. Een behandeling moet wat mij betreft bewezen zijn om haar te mogen toepassen. Een niet-verklaarde behandeling is dus prima, mits ze wel is bewezen. En inderdaad, ook in de geneeskunde worden behandelingen toegepast die niet bewezen zijn. Van mij mogen die er meteen uit - net als niet-bewezen kwakbehandelingen. Zoals gezegd, ik zie geen reden om daar verschil tussen te maken.

Je laatste punt gaat over het schade berokkenen. Om dat te zien, moet je kwaliteitseisen verplichten. Juist daaraan schort het schromelijk bij de alterneuten. De geneeskunde is verplicht al haar handelingen vast te leggen. Van elke grondstof van elk medicijn moet worden bijgehouden waar het vandaan komt, en wie het op welk moment heeft gemaakt. Die gegevens moeten jaren na de verkoop van het laatste pilletje nog toegankelijk zijn. Dat is één van de redenen van de kosten van medicijnen. Bij alterneuten hoeft dat niet. Democratisch gezien terecht, want velen willen Chineze kruidenmiddeltjes, en als je die aan simpele kwaliteitseisen zou blootstellen, zouden de meeste daarvan niet meer mogen worden verkocht. Dat willen we niet, dus hebben we besloten de kwaliteitseisen maar te laten vallen. Gevolg: regelmatig wordt er weer eens een kruidenmiddeltje ontdekt met Aristolochia erin, of een ander giftig kruid. Dat geeft nierschade, ernstige nierschade zelfs. Maar ja, niemand houdt bij wie zulke middeltjes wanneer hebben genomen, dus is het heel moeilijk te ontdekken waar die nierschade nou vandaan is gekomen. Dat is bij echte geneesmiddelen wel anders! En al wordt ontdekt dat de nierschade door een kruidenmiddeltje is veroorzaakt, dan is er niemand die verplicht dat middeltje uit de handel te nemen, of om zelfs maar de bijsluiter aan te passen - alweer heel anders dan in de geneeskunde. Tja, dan zeg ik: ofwel je onderwerpt de kruidenmiddeltjes aan dezelfde kwaliteitseisen als reguliere middelen, ofwel je volstaat met minder strenge eisen aan reguliere middelen. Maar laten we niet het ene middel bevoordelen ten opzichte van het andere. Dus nogmaals: ik ben anti-slechte kwaliteit, en anti-valse voorlichting. Of dat nu in de geneeskunde of in de alternatieve wereld is, dat maakt niet uit. In de praktijk betekent het dat ik meer anti-kwak ben dan anti-regulier, simpelweg omdat ik de kwakwereld veel meer slechts gebeurt dan in de reguliere wereld.

Ik had het net zo goed over verwijtbare doden.
Niemand kan foutloos werken. Ook artsen niet. Alleen als een arts een fout maakt zijn de gevolgen meteen heel wat ernstiger als wanneer een straatveger een fout maakt.
Je kan ook wel roepen dat op de IC veel meer verwijtbare doden voor komen dan op de kraamafdeling: DUH!! Als zelfs het kleinste foutje ernstige gevolgen kan hebben is de kans veel groter dat een arts technisch gezien die dood veroorzaakt heeft. Om nog maar te zwijgen van misdiagnoses... Achteraf kan je wel zeggen: ja maar die symtomen hadden ook op dat nadere kunnen wijzen... ja vast wel. Zoals een vriend van me zegt: achteraf is mooi wonen. Op het moment zelf moet een beslissing worden gemaakt en die is idd lang niet altijd goed. Maar om dat maar te beweren dat de reguliere geneeskunde DUS niet betrouwbaar is en je dan maar naar gevaarlijke antroposofische gekken moet gaan gaat helemaal nergens over. Daarbij moet je ook goed in de oren knopen dat er nogal wat mensen van ons reguliere geneeskunde stelsel gebruik maken. En ver uit de meeste artsen maken erg weinig fouten. Een fout maken, zelfs verwijtbare, is echter iets heel anders dan pure onzin roepen om maar vooral je patient uit te kunnen melken. Er zijn echt maar heel erg weinig echte artsen die bewust het leven van een patient op het spel zullen zetten. Dat is niet iets wat je van veel alternatieve kwakzalvers kan zeggen.

Deze discussie heeft weinig zin op deze plaats. We zijn het gewoon niet eens over de kwaliteit (die is er bij CAM wel degelijk, veel behandelaars zijn ook arts bijvoorbeeld of HBO therapeut, daarom willen consumentn ook dat de goede worden geregistreerd), over het feit dat men vergaande conclusies verbindt aan wetenschappelijk onderzoek, wetende dat dit niet zaligmakend is. Over wanneer iets zinnig, begrijpelijk of wat dan ook is.
Ik heb afgeleerd om de arrogantie te hebben te denken te weten wat waar is en wat niet waar of wat zinnig is en wat niet. Te vaak moeten inslikken.
Advies: kijk eens naar het verhaal van EMDR. Een onzinnige methode: door je ogen heen en weer te bewegen een trauma verwerken. Wat blijkt: het werkt supersnel en goed (wetenschappelijk bewezen!). Is het nu regulier? Ja. Wordt het nu onderwezen aan therapeuten? Nee, want het is onzinnig...
Is dit in het belang van patiënten?
Wat mij betreft: discussie gesloten.

Harriet, dit ga je niet geloven: de Stichting Skepsis heeft EMDR onderzocht, en is er _niet_ afwijzend over. Zie http://www.skepsis.nl/emdr.html . Echter, het is niet de panacee waarvan EMDR-aanhangers spreken. Er zijn (iets) betere methoden, en EMDR is niet eens zo heel bijzonder. Maar het werkt wel, en nog behoorlijk goed ook. Dit is een goed voorbeeld waar de wetenschappers iets accepteren. Het lijkt dan wel onzinnig, maar het is bewezen dat het werkt. En dat is voldoende. De fanaten onder de hard-core EMDR-aanhangers zorgen er echter zelf voor dat hun methode niet algemeen wordt geaccepteerd. Ze hebben geen goede kwaliteitscriteria, en ze kijken met oogkleppen alleen maar naar de voordelen van EMDR, zonder de brede wetenschappelijke blik. Zo helpen ze zichzelf naar de ondergang. Da's best, maar het nadeel is, dat ze zo patiënten afhouden van een behandeling die wetenschappelijk goed verantwoord is.

Daar wil ik nog aan toevoegen dat bij lange na niet iedere wetenschappelijk bewezen behandel methode tijdens een studie wordt behandeld. Dat is ook de reden dat je na je studie nog zo lang onder begeleiding werkt en cursussen moet blijven volgen. Je leert bij zo'n studie eigenlijk alleen de basis. De rest moet je zelf doen. Zelfs specialisten weten niet alles binnen hun vakgebied. Je hebt zelfs specialismen binnen een specialisme. Je hebt bijvoorbeeld oncologen die gespecialiseerd zijn in 1 of 2 soorten kanker. Microbiologen met een specialisme op 1 groep virussen of zelfs 1 enkele ziekte. Dat is niet voor niks.
Of dacht je dat een reguliere arts bijvoorbeeld tijdens zijn studie de details van het verloop gele koorts krijgt? Hier in ons westen zijn er wel belangrijker dingen die ze moeten weten en je hebt uiteindelijk maar 6 jaar waar sommige studies een levenswerk representeren. Die boeken in het kantoor van je arts staan daar niet voor de sier. Zo ook met therapeuten. Tijdens een opleiding krijg je die informatie en vaardigheden mee die je nodig hebt om jezelf als therapeut te ontwikkelen, de rest moet je zelf doen. Er zijn dan ook redelijk forse verschillen per opleiding en nog meer per land. Veel belangrijker namelijk dan zoveel mogelijk kennis stampen is leren hoe je die kennis en nieuwe kennis moet selecteren, leren en toepassen. Er is ook niemand die beweert dat alle alternatieve geneeskunde varianten slecht zijn of dat het allemaal oplichters zijn. Echter: dat geld wel voor een enorm groot deel. Tot zelfs dat de levens van patiënten in gevaar worden gebracht. Maar men blijft naar die kwakzalvers toe gaan omdat er een grote groep mensen is die geen vertrouwen wil zetten in reguliere artsen die in tegenstelling tot veel van die oplichters werken met methoden die jaren zijn onderzocht en beproeft en jaren hebben geleerd hoe die toe te passen. En dat iemand heeft gestudeerd wil nog bij lange na niet zeggen dat zo iemand daadwerkelijk goed is in zijn/haar vak. Was dat maar zo.... er zijn meer dan genoeg zwaar incompetente academici (ik vraag me van sommige mensen wel eens af hoe ze hun graad ooit gehaald hebben) dus ik ben niet automatisch onder de indruk van het argument dat je onder de alternatievelingen ook afgestudeerde artsen hebt.