Hoe overwin ik dit:

Er zijn in het algemeen wel methodes om van dit soort irrationele angsten af te komen. Het voornaamste is te beseffen dat uw angst niet reëel is (dat doet u al) en langzaam uzelf onder controle krijgen.

Lukt u dit niet en hebt u hier last van... ga langs uw huisarts. Dat is geen schande en een beetje professionele hulp kan heel goed helpen.

Hoe kunnen je klachten snel opgelost worden?
Door het wegnemen van de verstoringen in je energiesysteem wordt je energiesysteem weer in balans gebracht.


Wanneer dit heeft plaatsgevonden, dan is de emotionele lading van de gebeurtenis of situatie als het ware opgelost. De herinnering is nog aanwezig; maar de (emotionele) lading is verdwenen.


Wetenschappelijk bewezen
Kennis over de energiebanen van het lichaam bestaat in het Verre Oosten al duizenden jaren. Deze kennis wordt onder andere gebruikt bij acupunctuur. In het Westen heeft de wetenschap zich hier tot voor kort niet intensief mee bezig gehouden.


In de psychologie is inmiddels een geheel nieuwe richting ontstaan. Deze richting, Energy Psychologie, biedt revolutionaire mogelijkheden voor het oplossen van emotionele klachten en vele lichamelijke klachten

Jouw vrees, of liever afkeer, is van psychische aard, al heb
je duidelijk een fysieke afkeer van bepaalde mensen.
Dit komt veel vaker voor ; ik verwacht zelfs dat vrijwel iedereen wel iemand kent waarbij de keel op slot gaat, terwijl de betreffende persoon daar niet noodzakelijk ongewassen en onverzorgd voor hoeft te zijn.
Vroeger, toen ik nog thuis woonde met veel broers en zussen, maar ook later, toen ik zelf een gezin had, waren er aan ' tafel' diverse namen taboe. Omdat daar ook nieuwe mensen bij konden komen, gebeurde het soms dat iemand, na het horen van een bepaalde naam de hand op stak. " Stop..ander onderwerp, anders lust ik mijn eten niet meer." Ook ik had er regelmatig last van. Ik had het vroeger vooral met ernstig gehandicapte mensen. En niet eens alleen vanwege kwijl en dergelijk. Ik werd gewoon helemaal naar van de aanblik. Een treurigheid die letterlijk alles op slot zette, overviel me dan.
Pas toen mijn eigen kind na een fataal ongeluk langdurig in een revalidatiecentrum verbleef, ben ik dat snel en helemaal kwijtgeraakt.
Volgens mij is het goed , om dit allemaal niet hardop tegen die bewuste mensen te zeggen. Wat schiet je ermee op. Je weet zelf niet eens wat je precies zo laat huiveren.
Ik heb gemerkt dat het trouwens minder wordt als je zelf ouder wordt. Het lost zichzelf wel op.
Ik zou ook niet weten welk soort hulp je hier voor zou kunnen krijgen. Niemand kan precies zeggen waarom je die gevoelens hebt dus kun je ook geen methode aangereikt krijgen om ze te beheersen, lijkt me.