ik ben bijna altijd moe, maar mijn moeder zegt dat ik gewoon lui ben, wat moet ik dan terug zeggen?

Als je inderdaad echt moe en niet lui bent (heb je al geprobeerd of je je beter voelt als je wat meer beweegt?) zeg dan tegen je moeder dat je een afspraak met de huisarts maakt.

Dat is sowieso verstandig, het klinkt niet gezond om de hele tijd moe te zijn. Er kunnen allerlei oorzaken voor zijn, zowel lichamelijk als geestelijk. De huisarts is de beste eerste stap om erachter te komen wat er aan de hand is, en er vervolgens iets aan te doen.

En als bonus heb je grotere kans dat je moeder je serieus neemt. Het is soms moeilijk om het verschil te zien tussen iemand die op de bank hangt omdat hij te moe is om actief te zijn, of omdat hij lui is. Maar over het algemeen gaan alleen de echt vermoeiden naar de dokter, niet de luien.

Dat je misschien wel eens naar de dokter zou moeten gaan. Misschien zit je in de puberteit en heb je een vitaminegebrek, of een verkeerd slaappatroon. Of Pfeiffer. Als je inderdaad alleen maar aangeeft dat je moe bent, kom je misschien niet altijd even overtuigend over richting je moeder. Als je aangeeft dat het voor jou ook een probleem is, door te zeggen dat je naar de dokter wil, wordt het haar duidelijk dat het voor jou ook iets is waar je af wilt.

Gewoon langs je huisarts dus.

Als je echt altijd moe bent zou ik eens naar de huisarts gaan om je bloed te laten onderzoeken. Misschien is er lichamelijk iets niet in orde. Mocht dat niet het geval zijn is het raadzaam om eens te achterhalen waarom je steeds zo moe bent. Ga je te laat slapen? Eet je wel genoeg (krijg je wel genoeg energie binnen)? Ben je actief genoeg om over je moeheid heen te komen?

Ik merk zelf vaak dat als ik een dag niets doe ik 's-avonds vermoeider ben dan als ik actief bezig ben geweest. Wellicht kan je eens iets zoeken waarmee je actief bezig kan zijn.

Als je ECHT altijd moe bent, maar je doet overdag maar verhipte weinig dingen waar je echt lichamelijk (!) doodmoe van kunt worden, heeft je moeder vermoedelijk inderdaad gelijk ; inzoverre, dat je te weinig (lichamelijke) beweging krijgt waar je geestelijk van ontspant.

Mijn dochter (14) heeft zo'n periode gehad, en hoewel we wel vermoedden dat ze lichamelijk weinig mankeerde, toch helemaal door laten lichten, maar niks aan de hand natuurlijk. Sinds ze minimaal een uurtje per dag beweegt / fietst / sport echter, gaat het beduidend beter met haar. Ze deed gewoon domweg te weinig, (alleen maar huiswerk), en daar werd ze gewoon moe van.

Ontspanning door inspanning ; veel pubers knappen daar enorm van op. En niet alleen pubers trouwens; ik merk het ook als ik twee, drie weken achter elkaar echt te weinig doe.En dan ben ik in huis wel voortdurend bezig met dingetjes, maar niet genoeg echt in de benen en je hoofd leegmaken; want dat hebben we af en toe gewoon nodig.Mensen zijn gemáákt om te bewegen. Niet per se te sporten, maar wel te bewegen. Actief, en met een zekere mate van inspanning (verhoogde hartslag, versnelde ademhaling). Hoe paradoxaal het ook klinkt ; daar krijg je energie van.

Probeer eens een suikervrij dieet. Suiker onttrekt alle vitamines en mineralen uit je lichaam en daardoor kan je erg moe worden. Het is best lastig om te stoppen, pas dan merk je hoe verslaafd je bent maar het is zeker de moeite waard om te proberen. Ik was ook altijd moe, al mijn hele leven lang, en nu voel ik me een stuk beter. Bovendien val je ook nog af!

PS; Let op, suiker zit ook in producten als brood en ketchup.

"Je hebt gelijk mamma, ik ga meteen eens sporten om mijn algehele conditie te vergroten zodat ik minder snel moe ben".

je bent in de pubertijd en voetbalt elke dag een uur nou mag je alstublieft moe zijn ik was in mijn tijd erg kwiek en altijd bezig en kan mij herinneren dat ik in de weekends soms hele dagen op bed bleef liggen volgens mij hoort dat bij de pubertijd,als ik mijn kleinkinderen zie altijd hangen en liggen,maar doen wel aan zeer intensieve sporten,waar ze in uitblinken