Is een tekst op je lichaam "juridisch/wettelijk" gezien geldig voor een arts?

Als het duidelijk genoeg is wel. Een behandelverbod mag in alle vormen worden aangegeven en is bindend zolang er sprake is van ‘schrifttekens’.

In principe moet een arts naar zo'n tekst handelen. Iedereen kan zelf een schriftelijke wilsverklaring opstellen en dat kan op verschillende manieren. De tekst kan handgeschreven, getypt of gedrukt zijn. De tekst kan staan op papier, perkament, wc-papier of zelfs op de huid, als tatoeage.

Voorbeeld reanimeren
Dat wil niet zeggen dat de arts hier ook altijd naar zal handelen. Hoewel een niet-reanimatietatoeage als wilsverklaring zeer duidelijk is, zou er in bepaalde situaties mogelijks onzekerheid kunnen bestaan. Had de patiënt de bedoeling om ook een reanimatie te weigeren wanneer de kans op volledig herstel zonder restletsel redelijk groot is? Denk hierbij aan een ademhalingsstilstand als gevolg van het verslikken in een stuk voedsel of het verdrinken van de patiënt die vervolgens onmiddellijk door de redder uit het water wordt gehaald. Als er ernstige twijfel is of de patiënt met zijn wilsverklaring de situatie zoals ze zich voordoet wel voor ogen had, dan kan er beroep gedaan worden op de ‘gegronde reden’ om de niet reanimatietatoeage te negeren en toch te reanimeren.

Voorbeeld euthanasie
Opstellers van een euthanasieverzoek denken nogal eens dat zij recht hebben op euthanasie. Dat is echter niet het geval. De wet staat toe dat een schriftelijk verzoek het mondelinge verzoek vervangt als de patiënt niet meer in staat is zich te uiten. Maar dat wil nog niet zeggen dat aan alle zorgvuldigheidseisen voor euthanasie is voldaan. Verder zal de arts in veel gevallen als hij geruime tijd niet met de patiënt over het verzoek heeft gesproken geen euthanasie uitvoeren als de patiënt zelf niet meer kan communiceren. De arts is nooit verplicht om tot euthanasie over te gaan.