Verleden, Nu, Toekomst.Wat voor persoon ben jij?

Ik leef zowel met het verleden, heden en de toekomst.

Voornamelijk toekomst, door naar de toekomst te kijken kan ik kijken wat verstandig is om in het heden te doen.

Verleden bestaat niet mee, want het is iets wat was...
Toekomst bestaat nog niet, want het is iets wat nog niet is...

Dus wat blijft er dan nog over?

Toegevoegd op 23-04-2009 11:02:16
mee = meer

Toegevoegd op 23-04-2009 11:03:43
Hoe reëel durf jij te zijn in het nu?

dat is de vraag én het antwoord

Ik probeer zoveel mogelijk in het nu te leven. Uiteraard betrap ik me er vaak genoeg op dat ik aan het peinzen ben over irrelevante zaken als het verleden en de toekomst.

Ik probeer zoveel mogelijk in het nu te leven. Door mijn verleden heb ik moeite om te leven in het nu, dit probeer ik nu te leren en daar heb ik zowel het terugkijken-terugkoppelen en reflectie van het verleden bij nodig als het vooruitkijken in de toekomst.

Pas als je in het heden je verleden kent kan je echt weten waar je in de toekomst naar toegaat.

Ik leef in alle tijden, ervaringen uit het verleden geven me in het heden een leidraad voor beslissingen in de toekomst...

Ik mix alles in 1 voor een gefundeerde levensstijl sommige dingen in de toekomst moet je wel over nadenken (huis/kinderen) maar de rest... komt nu wel... het verleden is gebeurd kan je niets aan veranderen dus niet lang bij stil staan. Maar wel retroperspectief gebruiken voor eerder genoemde dingen van de toekomst...

Ik leef altijd voor zodadelijk. Dan mag ik misschien een borrelnootje wat later op de dag wellicht een biertje. Vervolgens komt altijd de berkoning van de dag en dat is het zelfde waar ik zodadelijk weer mee wakker word.

Ik leef grotendeels in het heden en een beetje in de toekomst. Het verleden heeft me gemaakt tot wie ik ben natuurlijk, maar verder kijk ik niet al te veel terug. Het heden is het belangrijkste omdat nu het moment is waarop je leeft en dus moet genieten. De toekomst is natuurlijk ook wel een beetje belangrijk omdat de kant is die je leven op gaat. Maar niet het belangrijkst omdat het toch allemaal giswerk is.

Ik probeer te leven in het nu. Maar dat lukt niet altijd.

Ik denk altijd vooruit en het verleden, voor sommige momenten, vergeten.

Als ik mijn dag niet heb, is het zeer waarschijnlijk dat ik teveel met het verleden bezig ben, onbewust danwel bewust. Volgens mij leef ik voornamelijk in het nu, met de toekomst hou ik me niet zoveel bezig.

Bij mij heeft het heel sterk met de hormoonschommeling
te maken.
1 week per maand duik in ongewild terug in het verleden
en beleef het zowat weer opnieuw, zeer vervelend en erg lastig, voor mijn huisgenoten en mijzelf.
Na die tijd krabbel ik weer op en leef weer in het heerlijke hier en nu, met de geluksmomenten van een fladderende vlinder, de zon die schijnt, een zingende vogel...
en ik denk aan de toekomst, maar niet té ver vooruit.
(pms heet het en ik ben niet de enigste)

Ik leef met het verleden ( dat heeft me gevormd ) in het heden en laat de toekomst op me af komen.

Ha, die Lino;

Iedereen is denk ik wel eens weemoedig naar vroeger, maar in het verleden leven heeft geen zin, want dat komt toch nooit meer terug. En de toekomst is altijd maar afwachten hoe die eruit zal zien. Ik leef maar gewoon zoveel mogelijk in het hier en nu.

Ik zeg altijd "stel niet uit tot overmorgen, wat je morgen ook nog kunt doen". Ik probeer altijd dingen in het NU te doen als het kan, en anders doe ik het nog niet. Hierbij gebruik ik de leerpuntjes uit het verleden door die te extrapoleren naar de toekomst. Als het NU minder leuk is, dan denk ik aan de nabije toekomst, het nieuwe NU, waardoor ik het heden als verleden ervaar.
Kweenie wat voor persoon dit mij maakt. Als ik er even bij stilsta dat is mijn conclusie dat het NU feitelijk niet bestaat omdat er oneindig veel van zijn op 1 enkele dag.

ik ben gericht op het nu en de toekomst. Voorpret is een van de leukste dingen die er bestaat...