Hoe kan je iemand het beste troosten die ergens mee zit, maar je niet weet wat er is ?

Indien nodig: luisteren!
Indien nodig: zwijgen!

Het zinnetje: ""Wil je erover praten?"" kan wonderen doen.
Indien die persoon er niet over wil praten, aanvullen met:
Zodra je dat wilt, wat het ook is, dan ben ik er hoor, je kan me altijd bellen.

Dat biedt dan al veel troost.
Luisterend oor zijn,

Door te vragen:

Of je hem/haar ergens mee kan helpen

Of door te zeggen:

Als je ergens mee zit dan kun je altijd terecht, dus dan hoor ik je graag

Er voor hem/haar zijn als dat nodig is
Zeg dat je er altijd voor hem ben en klaarstaat als dat nodig mag /moet zijn

Kopje thee, doos bonbons, mooie cd opzetten of jankfilm en meejanken...doos kleenex in de aanslag..
Maar ook aanbieden te luisteren, niet aandringen..wel een dikke knuffel als dat mogelijk is...

Je gaat naar die persoon toe en zegt:
"Ik heb het gevoel dat jij wel wat gezelschap kunt gebruiken."
zet een lekkere pot thee en door gewoon te laten zien dat je er bent voor diegene komt het verhaal vanzelf.
Trek het er niet uit, alleen je aanwezigheid kan al wonderen doen.

Een wijs mens zei ooit "Iedereen die je troost is je vijand."
Dat klinkt misschien wat cru, maar ik denk dat troosten vaak iets heeft van het leed kleiner maken, sussen, goede raad geven. Allemaal vanuit ons eigen ongemak en de neiging om te willen handelen, ipv bij de dingen te blijven zoals ze zijn.

In dit geval kun je het beste gewoon aanwezig zijn, aangeven dat je beschikbaar bent als iemand ergens over zou willen praten. En inderdaad, een vraag als: "Als ik naar je kijk, dan heb ik het gevoel dat je ..." is vaak een opstap.

Eerst checken of jouw idee, gevoel klopt dat er iets is.
Als dat zo is, kan het zijn dat iemand gewoon bezig is met de verwerking van iets naars of in gedachten is over een moeilijke situatie waarbij hij/zij alles op een rijtje wil zetten. Dan heeft die persoon geen troost nodig. Troosten is, vanuit mijn ervaring en opleiding, het inkloppen van een goed gevoel bij een negatieve gedachte en dus niet erg handig. Je huilt en je krijgt een arm om je heen. Het kan heerlijk voelen die arm om je heen maar heeft ook een negatieve kant. Namelijk op een negatieve manier aandacht vragen. Wat naar mijn idee beter is, is om te onderzoeken of die persoon erover wil praten en dat aanhoren (zonder ongevraagde adviezen). Pas als die persoon een vraag stelt, kun je die beantwoorden. Meehuilen met iemand lost ook niets op. Ja ze zijn ook zo fout/stom, ik ben het helemaal met je eens. Als je dit doet, leert die persoon er niet zelf mee om te gaan op een positieve manier maar legt de verantwoordelijkheid voor zijn eigen goede gevoel bij de ander. Je wilt toch graag zelf de teugels in handen houden? Ook, of juist, van jouw gevoel en emoties?

Toegevoegd na 1 minuut:
Dit sluit ook grotendeels aan bij het antwoord van Sherpa.

Soms is het goed eerst eens iets van jezelf bloot te geven. Je stelt vetrouwen in die persoon zelf a.h.w. Komt dicht bij hem/haar. Dan wil het toch wel eens gebeuren dat de persoon in kwestie ook zelf met zijn/haar probleem komt...

Zo pak ik het zelf aan althans, en vaak werkt dat toch wel.
En waarom? Omdat ikzelf ook het nodige heb mee gemaakt in mijn leven helaas en dat ook niet zomaar bloot geef, maar als ik voel dat ik een ander kan vertrouwen dan zal ik daar ook makkelijker over praten... een stuk(je) levenservaring is in deze ook van groot belang!

Ik wens je veel sterkte, want moeilijk is het zeker!

5 woordjes...ik ben er voor je