Mijn dochter van 3 zegt dat ze spoken ziet, wat moet ik hiermee?

Ik denk niet dat een huisarts haar vol gaat proppen met medicatie.
Een goede huisarts is een "vriend" voor de familie en niet een bedreiging. Ik kan me voorstellen dat je angst hebt voor meer dan alleen autisme, mede door de schizofrenie van haar vader. Als je hier mee rond blijft lopen, wordt je alleen maar banger. Je staat er dan moederziel alleen voor. Dat is niet goed.

Hier op GV kan niemand je goede raad geven. We kunnen met je meeleven, maar dat is niet genoeg. Wees verstandig en ga naar de huisarts. Zeg hem ook dat je bang ben dat hij met medicatie wil beginnen. Hij zal je direct vertellen, dat er andere wegen zijn en dat eerst moet worden uitgezocht of het fantasie is of iets ernstigs. Denk erom: een huisarts is een vriend!

In ieder geval niet haar het gevoel geven dat het raar is of niet mag.
Simpelweg in de gaten houden want schizofrenie is erfelijk.

Het concept van spoken heeft ze ergens opgedaan anders kon ze het niet als zodanig benoemen.

Geen aandacht aan besteden. Gaat vanzelf weer over. Ze heeft dat toch ergens vandaan, van een TV-programma of van gesprekken in haar buurt.
Zo te horen is ze helemaal niet van streek, dus extra aandacht voor dit onderwerp is niet nodig. Als ze het nog steeds zegt als ze 18 is, dan zou ik me zorgen gaan maken.

Het is haar wereld, dat moet je altijd serieus nemen.
Volproppen met medicatie is toch niet nodig zolang ze er goed mee omgaat.

Vertel haar maar dat spoken zich ook horen te gedragen, dat zij ook een beetje lief moeten doen. En als die spoken raar doen dat zij dat dan maar niet na moet doen.

Ze moet geen verkeerde dingen gaan doen omdat anderen dat ook doen, of omdat anderen dat haar zeggen te doen. Dat geld altijd en overal.

Als jullie huis echt last heeft kun je natuurlijk iemand inhuren om ze te begeleiden naar waar ze wel thuis horen. Het kan voor je eigen gemoedsrust waarschijnlijk geen kwaad.

Zou het serieus nemen.. Als zij het gevoel krijgt dat ze niet serieus genomen wordt kan dat weer een gevoel geven voor onbegrip..
Wie zegt namelijk dat het niet zo is? Misschien is ze er wel gevoelig voor en kan weleens voorkomen dat haar sensitiviteit en prikkels wat hoger ligt dan de rest.

Misschien er gewoon over praten en vragen of je ook met de spoken mag praten, wat ze zeggen, of ze lief zijn...
Vooral niet de angst erin gooien dat spoken eng zijn.

Ik zou mee gaan in haar wereld en proberen in haar wereld erachter te komen hoe je dit kan veranderen zodat er geen spoken meer komen.. Als het wel blijft en het wordt een obstakel kan je nog altijd iemand inschakelen die je huis kan reinigen..
Misschien werkt het echt, of is het net placebo..

praat met haar en zech waarom ze spoken ziet en hoe ze daar bij is gekomen als je dat heb gedaan kan ik je meer helpen

Ga met haar naar een arts.
Schizofrenie kan erfelijk zijn, dus stel dat ze het van haar vader heeft, dan kan je er maar beter vroeg bij zijn.
Succes.

Op zich is het niet erg. Zolang ze verder goed functioneert is er geen reden om je ongerust te maken. Probeer te achterhalen of zij het erg vindt dat deze spoken er zijn. Kijk of deze spoken een goede ontwikkeling in de weg staan. Zolang het slechts om een rijke fantasie gaat is het niet erg, misschien zelfs goed. Hebben deze spoken een negatief effect op haar ontwikkeling dan zou ik naar de huisarts gaan. Deze zal heus niet gelijk met medicatie beginnen. Als ouder bepaal je zelf of medicatie uberhaupt tot de mogelijkheden behoort. Jij beslist uiteindelijk.

Zeg haar dat in de bijbel spoken niet voorkomen... Dus dat ze niet bestaan... En als ze dat weet, zal het ophouden, als vanzelf... De fase is voorbij als ze geen spoken meer ziet...

Ik zie ook spoken, maar ik noem ze anders, maar omdat ik niet in de bijbel geloof mag ik ze wel zien...

Ik denk dat de meesten van ons vroeger voor het slapen gaan, eerst onder het bed keek of er geen spoken waren. Zou dus eerst even afwachten hoe ze zich de komende weken gedraagt.

Ik denk dat kinderen veel meer kunnen zien dan wij denken. Persoonlijk denk ik dat het onschuldig is zolang ze (je dochtertje) er geen last van ondervindt.

Mijn dochtertje bijvoorbeeld heeft haar Opa nooit kunnen zien in levende lijve omdat hij voor haar geboorte is overleden. Echter, zij zei toen ze 3 jaar was dat ze regelmatig met Opa sprak. Ze sprak ook regelmatig over hem, terwijl ze hem alleen maar van foto's kent. Ze heeft hier nooit hinder van ondervonden. Wij hebben altijd met haar erover gesproken, maar nooit gezegd dat het niet kan. Laat haar rustig, praat erover, stel haar gerust, wees geinteresseerd, maar maak je niet teveel zorgen.

Ik begrijp dat je, gezien haar vader, dat je ongerust bent. Maar zolang zij geen verandering in haar gedrag vertoont, bijvoorbeeld huilerig, bedplassen, zou ik mij zeker geen zorgen maken. Het zal vast wel overwaaien, is bij onze dochter ook het geval geweest. Ze is nu bijna 5 en praat er bijna niet meer over.

Sterkte!

Ik zou me er vooral niet al te veel zorgen over maken, dit hoeft helemáál geen teken van schizofrenie te zijn.

Het ene kind ziet monsters onder het bed, een tweede spoken, en een derde heeft een fantasievriendje. Ze moet ooit over spoken gehoord hebben, anders zou ze het woord ook niet kunnen zeggen. Dus wie weet waar ze het vandaan heeft.

Je dochter heeft dan wel autisme, maar dat betekent niet dat ze zich niet ontwikkelt. Dat betekent dat ze wel eens dingen zal doen die je niet zou verwachten.

Ik zou zoiets gewoon laten zijn. Niet proberen te onderdrukken, en niet heel erg op fixeren. Het is heel naar voor haar als haar moeder haar niet gelooft, haar beleving probeert te ontkennen. Dat is overigens ongeacht de vraag of er wel of niet echte spoken zouden zijn.

Pas als ze ook bang wordt van die spoken, en er zélf dus last van heeft, zou ik me er zorgen over maken.

Overigens, als je je zorgen blijft maken, zou ik toch de huisarts aanraden. Een driejarige wordt echt niet zomaar volgepropt met medicijnen omdat ze spoken ziet.

En heb je écht zo weinig vertrouwen in je huisarts dat je hier bang voor blijft, een laatste tip: zoek dan als de wiedeweerga een andere huisarts! Een huisarts moet juist een vertrouwenspersoon zijn, iemand bij wie je terecht kan voor problemen met (lichamelijke of geestelijke) gezondheid. Is jouw huisarts dat niet, vervang hem dan.