Is er iets dat gedachten over de dood stopt, verminderd?

Question

sinds mei 2009 heb ik elke dag gedachten over de dood.. dat is uitgelopen tot een paar keer per uur. Ik weet niet wat het is.. ik ben 15, en ik heb met mensen erover gepraat. mijn moeder zei dat het een stukje bewust worden was van ''je gaat dood''. helemaal gelijk, alleen het is niet normaal dat ik ieder uur er aan denk.

ik heb sinds 4 maanden geleden het proberen te accepteren door dingen tegen mezelf te zeggen zoals: het hoort bij het leven, of ''terugdenken aan dagen/weken/maanden geleden, de gedachtes die ik toen had, weet ik niet wanneer ik die had..'' moeilijk uit te leggen.. en zo leef ik dus al een paar maand.. me moeder zei ook dat het vanzelf weer over gaat, ik zit in de ''puberteit''.

Ik en me 2 zussen zijn er alle 3 van overtuigd dat wij 3 ouder zijn in ons denken dan normale jongeren van onze leeftijd. 1 zus (19) andere (16). als ik terugdenk aan vroeger, ik heb 14 jaar zonder ´´dood´´ gedachten geleeft, en dan leef je gelukkig! ik ehb een vriend en wij denken haast over alles hetzelfde, als je in zielmaatjes gelooft, zou hij zeker mijne zijn. hij had ook zulke gedachten, nooit zo erg als ik. alleen hij heeft ze nu mischien eens in de 2 maanden. hij is van die ´´dood´´ gedachten afgekomen, ik niet..

heb aan professionele hulp gedacht.. maar ik zou graag willen weten of er ook een andere manier is om van die gedachten af te komen. ik heb de gedachten positief proberen te bekijken.

 · Accepted Answer

Ik heb veel waardering voor je dat ze zo maar je probleem hier op G.V.uit spreekt.
Jouw probleem is echter zo groot, dat je beslist professionele hulp moet vragen, dat moet je echt als eerste morgen gaan doen.
Het gebeurt wel vaker dat kinderen van jouw leeftijd dit soort problemen krijgen, sorry dat ik even kinderen zeg, maar je bent pas 15, maar je denkt en praat als een volwassenen.
Gedurende ons hele leven moeten we regelmatig denken aan de dood, dat is heel normaal, ik ben zelf 67 en zit er normaal gesproken dichter bij dan jij, maar het is gek, naarmate je ouder wordt ga je er steeds minder vaak over denken, misschien omdat je aan het idee gaat wennen dat het onherroepelijk is.
Dus is het heel normaal om aan de dood te denken, maar op jouw leeftijd moet het leven een groot feest zijn, er is zoveel om van te genieten.
Als je dat ook allemaal moet missen (maar dat lees ik nergens) moet er ergens in je brein iets mis zijn.
Soms ontstaan er foutjes in tijdens de groeiperioden en worden er bepaalde stoffen wel of juist niet voldoende aangemaakt.
Hierdoor ga je het leven anders ervaren dan normaal.
De wetenschap weet inmiddels hier best veel van en na wat testen kunnen ze vast stellen of jij inderdaad bepaalde stoffen mist. En ja, je moeder heeft ook wel gelijk om te zeggen dat het een onderdeel is van het bewust worden van het leven, gek genoeg had ik dat vroeger ook wel en dat gaf me soms een verstikkend gevoel, want wat is dan nog de zin van het leven.
Rond mijn 18 of 19 was het weg en ik heb het nooit meer gehad en als ik nu aan de dood denk, dan haal ik mijn schouders op en denk, ik zie het wel.
Het leven om te leven is prachtig en de dood is daar een waardige afsluiting van , maar alles op zijn tijd, maar dan niet als je 15 jaar bent.
Denk echter niet dat je de enigste bent, het komt op jouw leeftijd regelmatig voor.
Overleg het even met je moeder en dan morgen naar de dokter.

Toegevoegd na 7 minuten:
Ben je spiritueel?

 · Answer

Ik denk dat dit tijdelijk zal zijn.
Ik heb ook wel eens van die momenten die ik niet leuk vind om aan te denken maar waar ik niks aan kan doen.
De enigste tip die ik je kan geven is: Gewoon gelukkig verder leven!

 · Answer

Je bent eigenlijk al goed bezig maar wat ook kan helpen is je er misschien juist in te verdiepen.. het lijkt alsof je bang bent voor het begrip dood... erover lezen en zo begrijpen wat het inhoud en wat er mogelijk daarna komt, kan helpen die angst weg te nemen...

 · Answer

wow dat is heftig zeker voor iemand van 15...
Het is opzich al erg vreemd dat je er uberhaupt aan denkt maar ieder uur.

Heb je iets meegemaakt wat het heeft versterkt? ik vind het moeilijk hier zo op te antwoorden.

Aangezien je ook nog zo jong bent probeer asjeblief te genieten van de momenten in je leven die je niet aan de dood doen denken. Misschien dat je dan onbewust op een gegeven moment niet eens meer in de gaten hebt dat je er nog aan denkt.

rose · Answer

Professionele hulp is zeker geen slecht idee, op z'n minst kun je eens met je huisarts gaan praten.

Ik kan wel zeggen, dat je veel moet gaan sporten, en dat helpt vast ook wel wat, maar ik ben geen professional.

Ga naar je huisarts!

 · Answer

Heel kort : 
Je moeder heeft vermoedelijk gelijk ; dat is voornamelijk de puberteit en dat gaat vanzelf over. Jammer dat je een 'verkeerd' vriendje hebt dat met die ideeën begonnen is, en jij daar in bent doorgeslagen. 
Als het uitmaken van die verkering niet helpt (want dat zou mijns inziens de eerste stap moeten zijn, want met dat soort zielsverwanten ben je niet  echt geholpen vrees ik) zou je professionele hulp kunnen overwegen, maar ik denk dat stoppen met die verkering en je weer op andere mensen en dingen richten wonderen zal doen.

Ik besef dat dat niet het antwoord is dat je wilt horen, maar als je nu voortdurend samen bent met iemand die feitelijk de brón is van die desastreuse dwanggedachten, kan ik daar onmogelijk een positieve draai aan geven. Als je echt volwassen bent voor je leeftijd (want zo jong is 15 nu ook weer niet) zie je dat zelf vermoedelijk eigenlijk ook wel in. De vraag is of je ook volwassen genoeg bent om een dergelijke moeilijke keuze te maken.

 · Answer

Op zich heel goed dat je erover nadenkt, dit bevestigt dat je volwassen aan het worden bent. Alleen is het wel veel te veel, dus moet je erachter komen waarom dat gebeurd.
Waarschijnlijk ben je bang voor de dood, en dat is logisch, maar probeer die angst te veranderen in acceptatie.
We gaan allemaal dood, en dat is een van de weinige zekerheden in het leven, dus waarom zou je er bang voor zijn? Als je probleem blijft groeien is het denk ik wel verstandig om eens met een maatschappelijk werker te gaan praten, daar heb je veel meer aan dan aan de huisarts denk ik. Succes met je probleempje.

 · Answer

marleen: Jammer dat je een ‘verkeerd’ vriendje hebt dat met die ideeën begonnen is, en jij daar in bent doorgeslagen.  < dit klopt niet helemaal, we zijn gewoon goede vrienden. en we weten het wel al een tijdje van elkaar. alleen het is niet dat en er mee begonnen is... we kwamen er gewoon achter dat we met het zelfde probleem zaten. die tijd had ik er ook erg veel last van. alsnog niet zoveel als hem. alleen bij mij is het gelukkig minder geworden, naardat ik gitaar ben gaan spelen en een vriendin heb gekregen. ook heb ik meer contact gezocht met vrienden, vaker even wat doen. even ergens heen ofzo. dat heeft bij mij zeker geholpen

 · Answer

Volgens mij is het helemaal niet vreemd als een 15 jarige in gedachten met de dood bezig is, ik heb even teruggelezen in mijn dagboek van toen ik 15 was (1967) en dacht daar ook wel vaak aan en was zeker niet zo positief als dat ik nu ben. Bij jou, je zegt dat je er ieder uur aan denkt, vind ik wel dat het uit de hand gelopen is en het lijkt mij verstandig om professionele hulp te zoeken.

Ik kan je wel een tip geven, iets dat vaak helpt bij extreem piekeren: je moet iedere dag een kwartier reserveren om te denken/piekeren over de dood, je moet dan alleen in een kamer, zonder dingen of mensen die je afleiden, gaan zitten denken aan de dood. Het is handig om daar een vaste tijd voor te nemen en dan echt proberen om alleen maar aan de dood te denken en aan niets anders, je zal zien dat dat nog best moeilijk is.
Als je op een andere dan de gereserveerde tijd aan de dood denkt, moet je jezelf bijsturen door te denken : "daar ga ik nu niet aan denken maar in mijn piekerkwartier".

Ik hoop dat je hier iets aan hebt! Ik kan je wel vertellen dat ik zelf 15 jaar geen leuke leeftijd vond, het werd na mijn 15de alleen maar leuker!
Sterkte!!

 · Answer

De dood gedachten die ik een tijdje heb gehad stonden voor het niet verder willen in de richting die ik aan het gaan was. Als ik er niet mee bezig was waren ze er niet maar zodra ik weer aan m'n studie ging waren ze er weer.

De dood stond voor stoppen, stoppen met deze manier van leven. Toen ik dat ontdekt had en gestopt was met m'n studie waren ze weg.

Wellicht staan ze bij jou ook ergens voor, maar ik zou er niet te lang in m'n eentje naar zoeken, en je kunt het ook onderzoeken met ondersteuning van deskundige hulp, dan is de kans dat je snel de juiste antwoorden vind veel groter.

Gedachten aan de dood zijn niet fijn, loop er niet langer mee rond dan nodig. Doe jezelf dat niet aan.

 · Answer

Ha, die Tyro;

Vaak aan de dood en doodgaan denken is nog wat anders dan een concrete doodswens hebben en ik proef niet uit je vraag dat die wens er bij jou is. Gelukkig maar. Het is helemaal niet zo vreemd om op jouw leeftijd met deze en andere 'zware' kwesties te worstelen. Sommigen hebben dat niet, maar het zijn (zoals jij in feite ook al hebt ontdekt) vaak meer de 'denkers' die dit soort zware gedachten hebben en ze ook min of meer verdragen. Maar daarom is het nog niet goed om er zo vaak mee bezig te zijn als jij nu, anders zou het tot depressiviteit kunnen leiden. Ik begreep dat Bleedingminds je maatje is die hetzelfde probleem heeft overwonnen. Deels zou dat door zijn vriendinnetje kunnen komen, deels doordat hij variatie in zijn leven is gaan aanbrengen. Neem daar een voorbeeld aan; ga nieuwe kanten van jezelf ontdekken, ontmoet nieuwe mensen (misschien wel die ene) en praat er vooral over, je weet zelf wel met wie dat het beste kan. En als je ermee blijft rondzeulen kun je misschien je arts eens vragen je voor een paar praatsessies naar een psycholoog door te verwijzen.

 · Answer

Ik vrees dat je aan een dwangneurose lijdt.Lees onderstaande informatie .Er staat ook waar je je moet wenden voor hulp.Ik wens je veel gedachten over leven toe.

 · Answer

Rapamycine verlengt leven in muizen, waardoor de hoop van levensverlengend medicijn voor de mens

Het geneesmiddel rapamycine (genoemd naar het Paaseiland Rapa Nui waar het in bodemstalen gevonden is) wordt gebruikt bij transplantaties, om het afweersysteem van de patiënt te onderdrukken en zo de kans te verkleinen dat het overgeplante orgaan wordt afgestoten.

 · Answer

je bent niet de enige en het is niet leeftijdsgebonden .
op een gegeven moment zal je zien dat als je er dan weer een keer aan denk dat de tussenpoze langer duren dat je er aan denkt .
zo niet dan moet je professionele hulp inschakelen.

Is er iets dat gedachten over de dood stopt, verminderd?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (13)

Weet jij het beter..?