Moet je mensen aanvaarden zoals ze zijn?

Mensen kun je niet veranderen, en dat moet je ook niet willen. Als mensen willen veranderen doen ze dat zelf wel.
Als je dat wel probeert op te dringen, heb je geen respect voor iemands persoonlijkheid...

Laat aub ieder in zijn waarde en accepteer de ander zoals hij of zij is.. je mag hooguit aan de ander vragen om rekening met je te houden.. Als je eist dat de ander zich aanpast aan jou of zich probeert te veranderen ben je een egoïst met een grote "E"...

Je kunt anderen niet veranderen. Je kunt wel jezelf veranderen. Daar hebben de meeste mensen hun handen aan vol. Dus:

Verbeter de wereld, begin bij jezelf…

Nee, in sommige gevallen is aanvaarden niet de juiste keuze, dat zou gelijk staan aan accepteren van gedrag dat eigenlijk niet geaccepteerd zou moeten worden, als het er dan maar bij laat en je gaat het aanvaarden / accepteren dan heb je eigenlijk de strijd al opgegeven.

Let wel, ik verwar 'aanvaarden zoals ze zijn' in dit verband dus niet met accepteren wat iemand is.

Ja,iedere gek heeft zijn gebrek(hee,alleen mannelijk)leuk eigenlijk.Weer een nieuwe vraag.Je kunt hooguit een beetje bijsturen in de goede richting maar nooit dwingend.Dat zal niet lukken en dat moet je ook niet verlangen.Laat iedereen in z'n waarde.

In de loop van je leven maak je veel mee, en daardoor veranderen de meeste mensen. Maar niet iedereen.
Natuurlijk moet je een ieder aanvaarden zoals hij/zij is, maar bepaalde negatieve eigenschappen mag best aan gewerkt worden. Zolang dit maar op een positieve manier wordt benaderd.
Je kunt een ander niet dwingen te veranderen, maar wel aangeven wat het voor jou zou betekenen als hij/zij aan die ene karaktereigenschap zou willen werken. Het gaat er natuurlijk ook om hoe je het benadert. Niet op een negatieve manier, maar op een positieve manier.

mensen moeten niet veranderen ze zijn zoals ze zijn

Ha, die Babyfaced;

Natuurlijk kunnen mensen veranderen, ook omdat anderen dat graag willen. Maar ze zullen er zelf achter moeten staan om het stand te laten houden. We kennen allemaal wel het voorbeeld van die wilde vrijgevochten persoon die in een huisje-boompje-beestjetype verandere toen deze de ware liefde vond. De verandering duurt dan meestal net zolang als de liefde.

Als je iemand wil veranderen moet hij/zij wel wel erg storend zijn.
Moeten aanvaarden vind ik erg zwaar gezegd. maar respect is toch wel nodig.
Kennelijk wil je graag de omgang met de persoon maar niet zo als hij/zij is.
Je wil de persoon veranderen naar jou wensen dat gaat heel ver. Je mag wel in gesprekken aangeven dat er dingen zijn die jouw storen.
Als je door blijft gaan ben je wel erg overheersend en dat kan nooit goed zijn.

Je moet inderdaad de mensen nemen zoals ze zijn.
Je kunt èn mag een ander niet veranderen.
Als een ander jouw, (of jij de ander) niet accepteert zoals je bent, of om wie je bent, kunnen ze beter een andere partner zoeken, die aan dat ideaalbeeld voldoet.

Je 'kiest' iemand om hoe hij is, om zijn karakter, dan ga je toch iemand niet veranderen?
Wil je perse, toch de ander veranderen, dan krijg je een onecht en ongelukkig persoon, die nooit spontaan zal zijn uit zichzelf, maar doet, zoals jij dat graag ziet.

Als iemand iets doet dat onacceptabel is en te ver gaat dan vind ik dat je daar wat van mag zeggen. Als iemand bijvoorbeeld ziekelijk gedag vertoont, een fobie heeft en niet meer naar buiten durft maar er zelf geen hulp zoekt, heb je de morele plicht om iemand aan te raden hulp te zoeken.
Je kan iemand niet dwingen iets te doen of te laten. Een karaktertrek of leefstijl kan een ander niet veranderen, alleen op een schadelijke manier. Dat is weer onacceptabel.
Maar als iemand een simpele onhebbelijke gewoonte heeft zoals neuspeuteren of vingers kraken en een huisgenoot heeft daar last van, neemt de ander de moeite dat te veranderen (dat zou moeten kunnen denk ik). Je moet in een relatie inschikkelijk zijn maar dat komt van beide kanten.
Als het een hechte familieband betreft (je ouders of zo) dan wil je meestal wel contact houden en zul je misschien zo ver moeten gaan als de schijn ophouden dat je bent veranderd om vrede te bewaren. De meeste ouders willen bepaalde dingen zien in hun kinderen en sommigen kunnen nogal streng en onhebbelijk zijn. Als je verdraagzame ouders hebt die de keuzes van de kinderen accepteren dan heb je, zoals ik het zie, echt geluk.
Wat je dan voor iemand bent (als je blijft aandringen) ? Iets tussen een zeurkous en een tiran (hangt van de mate van dwingen en doordrammen).

Als je mensen om je heen wilt wel, wil je graag helemaal alleen zijn, dan moet je ze niet aanvaarden zoals ze zijn...

Dus wat je wil, aanvaard je ze, dan krijg je veel mensen om je heen, doe je dat niet, dan blijf je alleen...

Verbeter de wereld en aanvaard jezelf...

Als je doorgaat met een ander te veranderen, dan ben je een bruut die die ander aan het wegjagen is...

Nee ,dat hoeft niet. Al hoef je ook niet te proberen iedereen te veranderen. Maar wanneer je ziet dat iemand waar je om geeft, hoe veel of weinig dat ook is, uiterst zelfdesctructief bezig is, of een storende factor wordt in het geheel, dan is het niet alleen toegestaan maar zelfs je táák te proberen ze daarop te wijzen.
Of ze vervolgens hun gedrag of handelwijze willen aanpassen of zich daaraan willen onttrekken met alle gevolgen van dien is uiteindelijk hun eigen keuze, maar je moet in elk geval proberen te doen wat binnen je vermogen ligt om iemand duidelijk te maken waar hij eventueel welke verkeerde keuzes maakt, en of het misschien een idee zou zijn daar anders mee om te gaan of in elk geval over na te denken.

Mensen die willens en wetens niet willen veranderen, moet je uiteindelijk natuurlijk aanvaarden zoals ze zijn. Maar dat betekent niet dat je ze hoeft te tolereren of binnen moet laten binnen 'je groep'. Dat zijn dan de consequenties van de keuzes die ieder voor zich maakt.

In velen gevallen moet je inderdaad mensen gewoon aanvaarden zoals ze zijn, maar soms kunnen dingen echt niet door de beugel en mag je er best wat van zeggen en er op aanspreken zodat mensen dit punt kunnen verbeteren.

Nee, niet altijd. Sommige gedragingen kunnen (voor jou) onaanvaardbaar zijn.

Dat betekent alleen *niet* dat je de ander moet proberen te veranderen. Dat is verloren moeite, je kúnt een ander namelijk niet veranderen, alleen jezelf. Je kunt een ander vertellen dat het belangrijk voor je is dat er iets verandert, maar het daadwerkelijke veranderen, dat moeten ze helemaal zelf doen.

Veranderen ze zelf niet, dan heb je twee opties:

- accepteren dat diegene zo is en diegene toelaten in je leven;
of
- accepteren dat diegege zo is en diegene niet (meer) toelaten in je leven.

Mijn oude wijze moeder zei altijd: zoon, probeer je partner nooit te veranderen, ten eerste lukt je dat niet en het is een bron van veel wrijving en ten tweede valt het resultaat altijd tegen.

Mensen veranderen niet, je leert ze alleen steeds beter kennen.

Wie weet over een poosje waardeer je hem/haar met al de gebreken...
Aandringen om te veranderen heeft meest een averechts effect.
Laat ieder zijn eigen karaktertrekjes hebben en houden.

"Ieder mens heeft iets bijzonders"
"Iets bijzonders heeft ieder mens"