Hoe ga je om met frustraties van "iets niet meer kunnen"?
Ik ben chronisch ziek ( al ruim 15 jaar intussen) en ik kom nog steeds zeer geregeld in aanraking met mijn frustraties over dingen die ik niet meer kan. Mijn brein en lijf lijken blijvend te denken dat ik gewoon alles moet kunnen, en daardoor loop ik steeds tegen de muur van het "niet kunnen" op.
Het blijft mentaal onacceptabel of zo. Dat dingen op het ene moment prima gaan, en het volgende ik niks meer kan en ik
WEER om hulp moet vragen.
Hoe ga je daar het beste mee om? Het doet pijn om steeds maar weer ten onder te gaan of zo.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.