wat zeg je op de geboortedag van een overleden vrouw tegen de echtgenoot van die vrouw?

Hier moet ik me volledig bij aansluiten (als ik al duimpjes omhoog zou kunnen geven had je er bij deze één gehad). Ik denk niet dat het verstandig is om zelf direct van wal te steken, je weet immers niet hoe diegene zal reageren. Wanneer hij er zelf over begint moet je natuurlijk niet proberen om het weg te drukken maar hem de kans geven om zijn verhaal te doen.

Dit is natuurlijk heel persoonlijk en ook afhankelijk van je relatie met de weduwnaar.
Persoonlijk zou ik er wel over beginnen, het zal best gevoelig liggen maar gevoelige onderwerpen hoeven toch niet altijd ontweken te worden.
de man is zich echt ert de hele dag van bewust dat zijn vrouw jarig zou zijn, daar iets over zeggen maakt het verdriet niet erger.

Ik zou er ook wel over beginnen, ben het met jou eebs, nelly.
De echtgenoot wil of durft er misschien niet over te beginnen omdat hij wellicht denkt dat hij zeurt. Bovendien is het toch een eer als mensen je betekenisvolle vrouw nog herinneren.

Ik ben zelf weduwe en de verjaardag van mijn man, gaat ook na 7 jaar, nog niet geruisloos voorbij. Ik zou het heel vreemd vinden als mensen die het weten er niets over zouden zeggen.
De kinderen willen nog altijd zijn lievelingsgerecht eten op die dag, is bij ons de gewoonte dat wie jarig is mag kiezen wat er gegeten wordt. En idd de eerste jaren konden we nog wel eens gaan huilen als er bezoek kwam, maar is dat niet gewoon goed? Volgens mij wel.

Van mij ook een duim.

+1 zou ik ook doen