Waarom praten we elkaar aan en wordt ons aangepraat dat dik normaal is?

Mensen schieten altijd door van het ene uiterste naar het andere. Het hebben van zo'n 10% vet op je lijf lijkt me heel gezond en als je ouder wordt mag dat ook best oplopen tot 20.
En dan zien mensen er ook mooi uit (vind ik), maar graatmager lijkt me niet goed.

Jaren- en jarenlang is vanuit de media geprobeerd ons aan te praten dat dun normaal is. En dan niet gewoon dun, maar extreem dun. Normale vrouwen zien er gewoon niet zo uit. Het normale gewicht ligt heel wat verder op de schaal van wat we al die jaren in tijdschriften en op teevee te zien kregen - en nog stees krijgen natuurlijk.

Voor een gezond leven en zeker om bijvoorbeeld een zwangerschap goed te kunnen uitdragen, is een beetje reserve zelfs aan te bevelen. Maar dan praten we wel over een béétje reserve, niet over tientallen kilo's.

De dames uit de dove-reclame zijn heel iets aan de dikke kant ; een normale maat voor een vrouw in goede conditie is ongeveer 38-40, de dames in de reclame hebben ongeveer maar 42-44. Omdat we echter inmiddels helemaal gehersenspoeld en gewend zijn aan maten ver onder de 34 (30-32 , 28 komt zelfs regelmatig langs, terwijl mijn piepkleine en zeer slanke dochter van 14 dat al niet meer past !) vinden we dat ontzettend dik.

Als je kijkt naar foto's van de jaren 40-50, líjken de vrouwen wel slanker dan de Dove-dames, maar dat verschil zit hem voornamelijk in de foundation die gedragen wordt ; stevige beha's, step-ins en corsetten tekenen een figuur nu eenmaal slanker en mooier af van dat slappe tricotspul van tegenwoordig, vooral als het ook nog eens tegen alle natuurlijke lichaamsvormen ingaat, zoals rare heup-onderbroekjes, die halverwege de natuurlijke ronding een lelijke deuk drukken. Bovendien hadden ze in die tijd beduidend kleinere boezems, waar vermoedelijk de toegenomen vleescomsumptie (hormonen) een rol in speelt, als ook de cosmetische industrie.

Ook het afkleden van de bovenkleding speelt trouwens een rol ; iemand in een Marlene-broek (vanaf de taille) met maat 42 ziet er vele, vele malen slanker en strakker uit dan iemand met maat 40 in een heupbroek met overhangend vetrandje en uitpuilend buikje, wat redelijk normale vrouwelijke vetreserves zijn.

De Dove-dames zijn dus inderdaad in principe redelijk normaal, en zeker een normalere afspiegeling van het gemiddelde dan wat je in de Cosmo tegenkomt. En natuurlijk wel iets héél anders dan wat we ze in amerika eufemistisch Big Girls noemen.

het ligt er aan wat je dik vind. de dames van de reclame zijn toch mooi? er is wat overgewicht ja, maar om dat nou als "niet normaal" te bestempelen gaat wel erg ver hoor. heel erg veel overgewicht hebben is gewoon niet goed voor de gezondheid, als men er zelf last van gaat krijgen en merkt dat de gezondheid achteruit gaat of en/of conditie, dan kan men beter een paar kilootjes verliezen.
verder ben je heel normaal, als je zoals ik niet mager bent!

Echt dik is niet normaal, maar aan jarenlang proberen te voldoen aan het ideale barbie-lichaam klopt ook niet.
Kijk eens naar de rubenstijd toen waren de waren de vrouwen ook volslank. Zolang je jezelf goed voelt in je lijf vind ik dat je niet aan een bepaald beeld hoeft te voldoen.
of je dan maatje 40 of 44 hebt maakt niks uit. Voldoen aan het ideale beeld van een man of vrouw die nu in de bladen staan is ook niet normaal omdat alles wordt geretoucheerd.

Volgens mij wordt ons dat helemaal niet aangepraat!
Ik denk juist nog altijd het tegenovergestelde! Dikkere mensen voelen zich eerder minderwaardig van slanke, dus dat zegt een hoop!

De dames van de Dove-reclame zijn ook normaal. Terwijl niet alleen modellen, maar bijvoorbeeld ook actrices vaak medisch gezien ondergewicht hebben.

En die foto's van 30-40 jaar geleden? Laat je niet voor de gek houden, die dames hadden vaak nog een gezonde maat, (met schitterende nadruk op de taille, die overigens alleen zo mooi uitkomt als je wél wat vet op de heupen hebt!) wat wil zeggen dat ze voor de huidige schoonheidsindustrie als veel te vet beschouwd zouden worden.

Ik hoor vrouwen elkaar en zichzelf veel vaker aanpraten dat ze te dik zijn, terwijl ze objectief gezien een gezond gewicht hebben. Dan hebben ze een BMI van 21, keurig binnen de marges van wat gezond is (zelfs laag binnen die marges) maar willen ze er eigenlijk liever uitzien als de vrouwen die ze op foto's en op tv zien. Waar ze niet bij stilstaan, is dat sommige van die vrouwen die ze bewonderen zó dun zijn, dat ze eerst aan zouden moeten komen om bijvoorbeeld überhaupt in staat te zijn ooit zwanger te raken.

Het is niet normaal om je bovenarm met duim en wijsvinger te kunnen omvatten, en een ingevallen gezicht is geen teken van gezondheid, hoe goed je visagist ook probeert er wat van te maken.

Ha, die Werner;

Mensen moeten elkaar helemaal niet aanpraten wat normaal is maar de onderlinge verschillen juist accepteren. Zodra je hebt vastgesteld wat er 'normaal' is ontstaat er per defintie een groep die daar niet aan voldoet en begint het gehannes weer gewoon van voor af aan.