Hoe ga je om met angst voor het onbekende, het oncontroleerbare, soms het onomkeerbare, het onvermijdelijke..?

Leven met angst kan een serieus en uitputtelijk probleem zijn, wat je niet zomaar naast je neer kunt leggen. Als die angst je leven dusdanig gaat beinvloeden dat je functioneren er onder lijdt, is het echt tijd om proffesionele hulp te zoeken.

Het je slechts af en toe dit soort angsten, dan volstaan onspanningsoefeningen of een pot goede sex meestal ook al!

Dat is moeilijk, iig niet in je bed gaan liggen
relativeren,
denken aan positieve kanten van daar waar je bang voor bent
situatie toch tegemoet treden
als het met spanning te maken heeft, moet je het stap voor stap doen, dan zul je merken dat het niet altijd zo eng is als je denkt

Door een goede nlp coach te zoeken.
Die helpt je met de angst(en) en leert jouw je gedachten op een positieve manier te gebruiken.

Jij hebt zelf ook al het een en ander achter de kiezen..
Ik heb een paar maanden geleden een vraag gesteld die over heftige doodsangst ging, en jouw antwoord daarop getuigde van invoelingsvermogen en ervaring.

Het heeft mij in de loop der jaren enorm geholpen om te accepteren dat de zaken die je noemt in je vraag, bij het leven horen. Dat de angst ervoor groter is dan het daadwerkelijke moment dat het je inderdaad overkomt.

Ik heb ervaren dat, wanneer er werkelijk iets onoverkomelijks en oncontroleerbaars over je heen valt, je lijf en hersenen je beschermen, en je in kleine porties de shit te verteren en te verwerken geven.
Daar moet je op leren vertrouwen, want het is echt zo.

Ik heb ook geleerd dat dood niet erg is.
Het hoort bij het leven, net als de periode voordat je geboren werd niet eng is, is de dood dat ook niet. Het is slechts een overgang.

Tenslotte heb ik enorm veel kracht en rust gevonden bij 'een cursus in wonderen', dat mij heeft geleerd met beide benen op de grond te staan en vertrouwen te hebben in en liefde te hebben voor datgene dat groter is dan ikzelf ben.

Daar heb ik geen angst voor

wel een onbedwingbare nieuwsgierigheid :)

durf je angst onder ogen te zien... zie, erken dat je je angstig voelt... laat het gevoel van angst toe en weet dat je niet wérkelijk dood kan gaan van angst...
zie waar de angst zijn oorsprong vindt: het zijn altijd gedachten die je angst inboezemen, je maakt je zelf bang door te geloven dat er iets vreselijks aan de hand is als je het leven niet onder controle hebt...
zie je dat je nooit, maar dan ook nooit de controle hebt over het leven? alles gaat zoals als het moet gaan, of jij je er tegen aan bemoeit of niet...
sterker nog: als je je er niet tegen aan bemoeit, als je alles gewoon laat gebeuren zoals het gebeuren moet, zonder je er tegen te verzetten, gaat het leven zelfs een stuk gemakkelijker...

Als je ziet dat je geen keuze hebt... Dan is het eenvoudig... Want wat doe je met iets dat onvermijdelijk is? Wat doe je met iets dat onomkeerbaar is? En wat doe je met iets dat oncontroleerbaar is? En wat kun je doen aan het onbekende?

NIETS... En als je ziet dat je niet kunt doen, wat kun je dan nog verder?

NIETS...

Dus dan ga je je er vanzelf bij neerleggen... En dat is namelijk het enige dat juist is... En ik zal je zeggen dat als je iets doet wat juist is het goed voelt...

En als je iets doet wat niet goed is, dan voelt het niet goed...

Te simpel voor woorden, maar zo is het wel...

Doe je goed, dan voel je je goed... Wat heeft God het toch mooi gemaakt... WOW...